Η πρώιμη ζωή του Μποντιντάρμα στην Ινδία
Στην Ινδία ο Βασιλιάς Σιμχαβάρμαν सिम्हा वर्मन (σανσ.: Simhā Varman), ανήκε στην εκλεκτή γενιάΚσατρίγια Βάρνα क्षत्रिय वर्ण (Kṣatriya Varṇa) της πόλης Καντσίπουραμ কাঞ্চিপুরম (Kāñcipuram) πρωτεύουσα του Βασιλείου Παλάβα पल्लव (Pallava). Απέκτησε τον τρίτο του γιο την Κυριακή στις 4 Νοεμβρίου του 395 μ.Χ. και του έδωσε το όνομα Μποντιτάρα (Bodhitāra). Ο Σιμχαβάρμαν ήταν αφοσιωμένος Βουδιστής και χειριζόταν τις υποθέσεις της πολιτείας σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Βούδα. Αποδείκνυε την αφοσίωση του στο Βούδα κάνοντας ευσεβείς πράξεις όπως το χτίσιμο βουδιστικών ναών και την τύπωση βουδιστικών γραφών. Παρότρυνε επίσης το λαό του να ασκεί τα διδάγματα του Βούδα. Η γυναίκα του, η βασίλισσα, δώριζε συνεχώς φαγητό και ρούχα στους φτωχούς. Όλες οι προσπάθειες τους συνέβαλαν ώστε να υπάρχει ειρήνη και ευημερία στο βασίλειο.
Εκείνη την εποχή ο Πραζνατάρα, κιν.:般若多罗 (Bō Rě Duō Luō), ο 27ος πατριάρχης του Ινδικού Βουδισμού, ταξίδευε σε διάφορα μέρη τηs Ινδίας κηρύσσοντας τις διδασκαλίες του Βούδα και μία μέρα ενώ ο Μποντιτάρα ήταν ακόμα μικρό παιδί, έφτασε στο βασίλειο Παλάβα. Ο Βασιλιάς τον υποδέχτηκε θερμά στο παλάτι. Του προσέφερε πολλά κοσμήματα και πολύτιμους λίθους και ετοίμασε ένα υπέροχο συμπόσιο. Μετά το γεύμα ο βασιλιάς ζήτησε από τον Πραζνατάρα να μιλήσει στην αυλή του.
Ο μοναχός τοποθέτησε κάτω όλα τα κοσμήματα που του είχε δώσει ο βασιλιάς και ρώτησε το κοινό μήπως γνωρίζει κανείς αν υπάρχει κάτι πολυτιμότερο από αυτά τα κοσμήματα.
Πρώτος μίλησε ο μεγαλύτερος γιος του βασιλιά, ο Βιτιμιρατάρα (Vitimiratara). «Αξιότιμε δάσκαλε, ο προπάππους μου αγόρασε αυτό το κομμάτι νεφρίτη, με δέκα κάστρα. Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να είναι το πράγμα με τη μεγαλύτερη αξία.»
Ο δεύτερος γιος του ο Πουνιατάρα (Punyatara) είπε στη συνέχεια. «Αυτά τα κοσμήματα αγοράστηκαν από πάρα πολύ μακριά. Ορισμένοι άνθρωποι ήθελαν να ανταλλάξουν ακόμα και τα σπίτια τους με αυτά. Επομένως έχουν πολύ μεγάλη αξία.» Πολλοί αξιωματούχοι συμφώνησαν με τις απόψεις των δύο πριγκίπων.
Ύστερα ακολούθησαν τα λόγια του μικρότερου. «Το πιο πολύτιμο πράγμα είναι οι διδασκαλίες του Βούδα. Αυτά τα κοσμήματα έχουν αξία επειδή είναι σπάνια και είναι δύσκολο να βρεθούν, αλλά όταν μας πάρει ο θάνατος δεν είναι πια δικά μας. Οι διδασκαλίες του Βούδα όμως δεν αποτελούν μονάχα μία μικρή βοήθεια στη ζωή μας, αλλά μπορούν οδηγήσουν στην απελευθέρωση μας από τον κύκλο της μετεμψύχωσης και του θανάτου, έτσι ώστε τελικά να οδηγηθούμε στην κατάσταση του Βούδα.»
Όλοι από το κοινό έμειναν άφωνοι από τα λόγια του νεαρού πρίγκιπα. Ο Πραζνατάρα κατάλαβε αμέσως ότι αυτός ο διαπρεπής νέος επρόκειτο να γίνει ο επόμενος πατριάρχης. Λίγο αργότερα καθώς ο Πραζνατάρα και ο νέος Μποντιτάρα μιλούσαν για τους κήπους του παλατιού, ο γηραιός δάσκαλος βρήκε την κατάλληλη στιγμή να κάνει μερικές ερωτήσεις στον αξιόλογο νέο.
«Μπορείς να μου πεις νεαρέ τι από όλα τα πράγματα είναι πιο όμορφο;» Ο νεαρός πρίγκιπας απάντησε: «Αυτό που είναι το πιο όμορφο από όλα τα πράγματα δεν έχει γεννηθεί ακόμα.» Ο Πραζνατάρα αφού κοίταξε για λίγη ώρα τον νέο συνέχισε: «Ποιο από όλα τα πράγματα είναι το υψηλότερο;» Ο νεαρός πρίγκιπας απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη. «Η αληθινή φύση είναι η υψηλότερη.»
Και αυτή ήταν η τελευταία ερώτηση του δασκάλου στο νέο. Πάμε τώρα είναι ώρα να γυρίσουμε πίσω, του είπε κρατώντας τη μακριά γενειάδα του. Καθώς γύριζαν πίσω, ο Πραζνατάρα ρώτησε το βασιλιά αν θα μπορούσε να ανταλλάξει τα δώρα και τις πλούσιες προσφορές του, αφήνοντάς τον να πάρει το νεαρό πρίγκιπα ως μαθητή του. Με μεγάλη ευχαρίστηση και περηφάνια ο βασιλιάς δέχτηκε και σε λίγες μέρες έδωσε το γιο του στο νέο του πατέρα.
Λίγο καιρό αργότερα ο βασιλιάς πέθανε. Ενώ όλοι θρηνούσαν, ο Μποντιτάρα κάθισε μπροστά στο φέρετρο του πατέρα του για επτά ημέρες. Όταν τελείωσαν οι τελετές και η ταφή, ο Μποντιτάρα γύρισε στον Πραντζατάρα και του ζήτησε να τον αναγνωρίσει. Ο καιρός είχε φτάσει και ο Πραντζατάρα χειροτόνησε τον πρίγκιπα. Μετά από την χειροτόνηση ο Μποντιτάρα έμεινε μαζί με τον Πραζνατάρα και δέχτηκε ολόκληρη τη διδασκαλία.
Αφού διδάχτηκε τις διδασκαλίες ο Μποντιτάρα έφτασε στην υπέρτατη ενόραση. Ο Πραζνατάρα του είπε: «Κατέχεις βαθιά σοφία όλων των αρχών της Ντάρμα, η οποία αποτελεί ολοκληρωμένη γνώση. Σε ονομάζω Μποντιντάρμα, Μπόντι για την αλήθεια και Ντάρμα για τις διδασκαλίες.»
O Μποντιντάρμα ή Τα Μο 达摩 (Dá Mó) όπως ονομάστηκε αργότερα από τους Κινέζους, χρίστηκε κληρονόμος της 28ης γενιάς του Μαχα Κασγιάπα, κιν.: 巴利语 (Ba Lì Yǔ), διάδοχος του βούδα Σάκια Μούνι ή στην κινεζική Σι Τζιά Μου Νι 释迦牟尼佛 (Shì Jiā Móu Ní Fó), κερδίζοντας το μανδύα του πατριάρχη της σχολής Ντυάνα “διαλογισμός”, στην Κινεζική Τσαν 禅 (Chán) και στην Ιαπωνική Ζεν (Zen).
Ο Μποντιντάρμα γονάτισε και ρώτησε κλαίγοντας τον δάσκαλο που να πάει για να επιτελέσει το έργο του. Ο Πραζνατάρα απάντησε ότι Θα πρέπει να μείνει στη νότια Ινδία για κάποιο διάστημα. Πρέπει να περάσουν 67 χρόνια και μετά να ταξιδέψει στην Κίνα για να διδάξει την αξία της άριστης ικανότητας. Ο Μποντιντάρμα απόρησε. Θα ζω τότε; Πώς θα γινόταν να αναγνωρίσει εκείνους που θα δέχονταν την διδασκαλία; Δεν θα ήταν πιθανή η εμφάνιση προβλημάτων στη χώρα τα επόμενα χρόνια; Ο Πραζνατάρα του είπε κλείνοντας τα μάτια του. «Θα υπάρξουν αμέτρητοι άνθρωποι οι οποίοι θα αφυπνιστούν από τις διδασκαλίες σου στη χώρα που θα διδάξεις. Παρόλο που θα υπάρξουν προβλήματα, θα πρέπει να παραμείνεις όπως είσαι ταπεινός. Μόλις φτάσεις στην Κίνα μην ψάξεις στα νότια μέρη, γιατί εκεί οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για δουλειές που αποφέρουν πλούτο και δεν έχουν συναίσθηση της ουσίας της διδασκαλίας.»
Στη συνέχεια ο δάσκαλος απάγγειλε στον Μποντιντάρμα μία στροφή από τη διδασκαλία
Εκεί που θα διασχίσεις το ρυάκι
και θα συναντήσεις τo πρόβατο,
μόνος και χωρίς παύση
να διασχίσεις τα σκούρα τα νερά.
Κάτω από τον ήλιο να έχεις την ευγένεια δύο ζώων
του ελέφαντα και του άλογου.
Δύο δεντράκια Κασσίες θα ανθούν για πάντα.
Πρέπει να φτάσεις στο δάσος,
γιατί εκεί θα φτάσεις στην κατάσταση του Βούδα.
Η Κίνα είναι τεράστια όμως δεν υπάρχει άλλος τρόπος
να βρεις αυτούς που θα ακολουθήσουν το μονοπάτι σου.
Ένας χρυσός πετεινός μπορεί να πάρει ένα σπόρο στάρι
και με αυτόν να θρέψει όλες τις φυλές του κόσμου.
Ο Μποντιντάρμα έμεινε κοντά στον σεβάσμιο Πραζνατάρα 40 χρόνια. Όταν έφυγε ο δάσκαλος του στις 16 Δεκεμβρίου του 457 μ.Χ., ο Μποντιντάρμα άρχισε να διδάσκει παντού και απέκτησε σεβασμό σε όλη τη χώρα. Από τη μέση ηλικία θεωρήθηκε ένας βουδιστής δάσκαλος και ολοκληρωμένος πολεμιστής Κσαστρίγια (Ksatriya). Η ρίζα της πολεμικής κατάρτισής του ήταν Βαζραμούστι (Vajramushti) και Καλαριπαγιάτ (Kalarippayat).
Ο Μποντιντάρμα προετοιμάζεται για την Ανατολή
Άφιξη του Μποντιντάρμα στην Κίνα
Η συνάντηση του Μποντιντάρμα με τον Αυτοκράτορα
Αλίμονο! Τον κοίταξα χωρίς να τον δω,τον συνάντησα χωρίς να τον συναντήσω,τον αντιμετώπισα χωρίς πραγματικά να τον αντιμετωπίσωκαι τώρα μετανιώνω βαθιά!
Διασχίζοντας τον ποταμό Γιάνγκ Τζε στον δρόμο για το Σαολίν
Άφιξη στην Ιερά Μονή του Σαολίν
Η αληθινή ατραπός είναι ασύλληπτη,
δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια.
Ποια είναι λοιπόν η αξία των γραφών;
Εκείνος που κατανοεί τη φύση του,
βρίσκει την ατραπό ακόμα και αν δεν γνωρίζει ανάγνωση.
Εκείνος που κατανοεί τη φύση του είναι Βούδας.
Παρόλο που ο στόχος του Βουδισμού είναι η σωτηρία της ψυχής,το σώμα και η ψυχή δεν μπορούν να διαχωριστούν.Σε ασθενή φυσική κατάσταση κανένας δεν θα μπορέσει ποτέ,να εκτελέσει την αυστηρή κατάρτιση,η οποία είναι απαραίτητη ώστε να αποκτηθεί η πραγματική φώτιση.
Ο πρώτος μαθητής και η μετάδοση από “καρδιά σε καρδιά και από μυαλό σε μυαλό”
Στα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν, ο πρώτος του σπουδαστής ο μοναχός Σανγκ Κουάνγκ 神光 (Shén Guāng) ήταν δίπλα στον Μποντιντάρμα χωρίς να του μιλάει και χωρίς να τον διακόπτει και να τον ενοχλεί. Έμεινε δίπλα του σαν φύλακας, εξασφαλίζοντας ότι κανείς δεν θα ενοχλούσε τον γηραιότερο. Έψελνε σούτρας (ιερά κείμενα), γονάτιζε δίπλα στον μεγάλο δάσκαλο στη σπηλιά βλέποντας μονάχα την πλάτη του, ενώ εκείνος κάθονταν με το πρόσωπο στον τοίχο.
Οι μοναχοί Σαολίν συνέχισαν να τον προσκαλούν στον ναό, όπου θα μπορούσε να είναι πιο άνετος, αλλά ο γηραιός ποτέ δεν απάντησε. Έτσι σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν κάτι περισσότερο για τον μεγάλο δάσκαλο, και του έχτισαν μια αίθουσα. Την ονόμασαν το δωμάτιο του Ταμό. Τέσσερα χρόνια είχαν περάσει από τότε που έχτισαν την αίθουσα, και οι μοναχοί τον προσκάλεσαν ξανά. Αυτός παρέμεινε ακόμη σιωπηλός και πολύ αργότερα έφυγε από τη σπηλιά και πήγε στην αίθουσα που είχαν προετοιμάσει γι’ αυτόν, κάθισε και συνέχισε το διαλογισμό του.
Ο Σανγκ Κουάνγκ τον ακολούθησε πιστά περιμένοντας υπομονετικά να διδαχτεί. Περιστασιακά ρωτούσε το δάσκαλο αν ήταν δυνατόν να τον διδάξει, αλλά ποτέ δεν πήρε καμία απάντηση. Παρόλα αυτά ήταν αποφασισμένος να μην κάνει πίσω για κανένα λόγω. Εκείνη την εποχή άρχισε να χιονίζει λόγω του επερχόμενου χειμώνα. Το χιόνι κάλυψε τα πόδια του Σανγκ Κουάνγκ, αλλά αυτός έμεινε εκεί ακίνητος. Το χιόνι έφτασε μέχρι τη μέση του αλλά και πάλι κάθονταν εκεί ήσυχα και έψελνε βουδιστικά Σούτρας.
Ο Μποντιντάρμα είχε νιώσει τον Σανγκ Κουάνγκ, αλλά δεν ήταν σίγουρος αν είχε αγγίξει πραγματικά την καρδιά του. Βλέποντας τον να στέκεται εκεί στο χιόνι ο δάσκαλος συγκινήθηκε και αποφάσισε να του μιλήσει. «Κρυώνεις νεαρέ;» ψιθύρισε.
Ο Σανγκ Κουάνγκ ήταν λιγάκι έκπληκτος που άκουσε τον δάσκαλο να του μιλάει, αλλά απάντησε ευγενικά. «Όχι αξιοσέβαστε κύριε, δεν κρυώνω. Είμαι εδώ για να μάθω από σένα».
Ο δάσκαλος τότε τον ρώτησε: «Τι θέλεις να μάθεις;»
Ο μοναχός Σανγκ Κουάνγκ απάντησε, ακούγοντας τους χτύπους της καρδιάς του, «Θέλω να μάθω το μεγάλο συμπονετικό πνεύμα του Βουδισμού έτσι ώστε να βοηθήσω τους ανθρώπους που υποφέρουν στον κόσμο».
Ο δάσκαλος τον κοίταξε για λίγο και πρόσθεσε: «Λοιπόν ο όρκος σου είναι ανώτερος αλλά δεν είμαι σίγουρος αν μπορείς να τον κρατήσεις».
«Δεν είμαι σίγουρος για την επιτυχία μου αν δεν με διδάξεις» είπε ο μοναχός Κουάνγκ.
«Αν εγώ είμαι αυτός που θα σε διδάξει, αυτές οι χιονονιφάδες που τώρα πέφτουν θα γίνουν κόκκινες. Όταν αυτό συμβεί, θα σε διδάξω» είπε ο Μποντιντάρμα.
Ο μοναχός πίστεψε έντονα πως μπορούσε να κατορθώσει το σκοπό του και με όλη τη δύναμή που του είχε απομείνει, έβγαλε το μαχαίρι του, οι ιερείς κουβαλούσαν ένα μαχαίρι και έκοψε το αριστερό του χέρι και το τοποθέτησε μπροστά από το δάσκαλο. Τότε αυτός σήκωσε το κομμένο χέρι και καθώς το αίμα πηδούσε με μεγάλη πίεση, πολύ γρήγορα πάγωνε και έπεφτε σαν κόκκινο χιόνι. Στα επόμενα λεπτά ο μοναχός καλύφθηκε από κόκκινο παχύ χιόνι.
Ο Μποντιντάρμα συνειδητοποίησε πλήρως πόσο ειλικρινείς ήταν ο νεαρός μοναχός. «Είσαι πρόθυμος να κόψεις το χέρι σου, δείχνοντας μου την ειλικρίνειά σου και την αποφασιστικότητά σου. Αυτό δείχνει ότι μπορείς να κατανοήσεις τη διδασκαλία του Βούδα. Τώρα θα σε ονομάσω Χούι Κο 慧可 (Huì Kě) <spanlang=”en-gb”>, που σημαίνει “Ικανή Σοφία”. Ο Χούι Κο τότε έβαλε χιόνι στην πληγή του και τύλιξε το τραυματισμένο χέρι του με ένα κομμάτι ύφασμα.</spanlang=”en-gb”>
Ζήτησε τότε από τον δάσκαλο να φέρει ηρεμία στη σκέψη του.
Ο δάσκαλος του είπε, «Νεαρέ, δείξε μου τι σε βασανίζει και θα το κατευνάσω».
«Δάσκαλε δεν έχω ειρήνη στο νου μου (Hsin). Ειρήνευσε σε παρακαλώ τον νου μου» είπε ο Χούι Κο.
Ο δάσκαλος απάντησε, «Φέρε μου εδώ τον νου σου και θα στον ειρηνεύσω».
Ο Χούι Κο αναρωτήθηκε. «Μα, όταν αναζητώ τον νου μου… δεν τον βρίσκω!».
Ο δάσκαλος είπε γελώντας. «Είδες! Ειρήνευσα κιόλας τον νου σου!».
Χωρίς πραγματικά να πει πολλά λόγια στον Χούι Κο, ο Μπόντιντάρμα τον είχε διδάξει “άμεσα” την ουσία της διδασκαλίας. Αυτή η πνευματική και καρδιακή επικοινωνία είναι οι βασικές αρχές του Βουδισμού Τσαν που ο Μποντιντάρμα ξεκίνησε στο ναό Σαολίν και αυτή η σχέση διέπει ακόμα και σήμερα τους δασκάλους με τους μαθητές τους.
Περίπου εννέα χρόνια έμεινε ο Μποντιντάρμα στo βουνό Σουνγκ κάνοντας συνολικά τέσσερις μαθητές.
Τον μοναχό Ντάο Φου 道福 (Dao Fu), τον μοναχό Ντάο Γιου 道裕 (Dao Yu), την μοναχό Τσι Τζουνγκ 法名总持 (Chi Zhung) και τον μοναχό Χούι Κο 慧可 (Hui Ke).
Ένα άλλο σύντομο “ανέκδοτο” μας διηγείται την σχέση του μοναχισμού με το τσάι…
Ένα καλοκαίρι ο Μποντιντάρμα παρασύρθηκε και κοιμήθηκε κατά τη διάρκεια του διαλογισμού του. Νευριασμένος από την απρόσμενη ραθυμία του και αφού συνειδητοποίησε ότι δεν πρόκειται να φτάσει στη φώτιση αν κοιμάται, έκοψε με ένα μαχαίρι τις βλεφαρίδες του. Αυτός ήταν ένας τρόπος αυτοτιμωρίας, ο οποίος ήταν συνηθισμένος στους μοναχούς εκείνη την εποχή. Εκεί που έπεσαν οι βλεφαρίδες του, φύτρωσαν φυτά τσαγιού. Από τότε οι μοναχοί δεν το αποχωρίζονται μιας και είναι αποδεδειγμένα ένα φυσικό τονωτικό του σώματος και του πνεύματος.
Μια άλλη ιστορία μας λέει. Εκείνο τον καιρό, δύο δάσκαλοι, ο Μποντιρούσι (Bodhiruci) και ο Κουάνγκ Τουνγκ (Kuang Tung), δίδασκαν με ένα διαφορετικό τρόπο. Παρ’ όλο που γνώριζαν ότι η αρετή του Μποντιντάρμα ήταν διαδεδομένη σε όλη την Κίνα και ότι όλοι τον εμπιστεύονταν και τον τιμούσαν ως μεγάλο δάσκαλο, έτρεφαν μεγάλο θυμό για το πρόσωπό του. Γι’ αυτό προσπάθησαν να τον δηλητηριάσουν 6 φορές, προσφέροντας του χορτοφάγο γεύμα για να τον τιμήσουν. Παρ’ όλο που γνώριζε ότι ήταν δηλητηριασμένο το έτρωγε μα το δηλητήριο δεν είχε καμία επίδραση πάνω του. Την έκτη φορά ο Μποντιντάρμα έφτυσε το δηλητήριο σε ένα βράχο και ο βράχος έγινε κομμάτια. Κοιτώντας το βράχο, κατάλαβε ότι η δουλειά του σε αυτή τη γη είχε ολοκληρωθεί.
Από τη στιγμή που ήρθα σε αυτή τη χώρα, έχοντας λάβει τη διδασκαλία από το δάσκαλο μου, είδα σημάδια από τον παράδεισο και ότι θα υπάρξουν ικανοί άνθρωποι που θα λάβουν αυτή τη μεγάλη διδασκαλία. Πιστεύω ότι η δουλειά μου εδώ τελείωσε. Η παρουσία μου εδώ πλέον φέρνει προβλήματα σε αυτούς που μία μέρα θα μετατρέψουν την ενέργεια τους σε αγνότητα. Πιστεύω ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να επιστρέψω.
Στη συνέχεια κάλεσε τους τέσσερις μαθητές του, τον μοναχό Ντάο Φου (Dao Fu), τον μοναχό Ντάο Γιου (Dao Yu), την μοναχή Τσι Τζουνγκ (Chi Zhung) τον μοναχό Χούι Κο (HuiKe)και τους ζήτησε να δηλώσουν τη βαθιά ενόρασή τους.
Ο Ντάο Φου είπε: «Καταλαβαίνω ότι ο δρόμος του Βούδα ξεπερνά τη γλώσσα και τις λέξεις, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι πλήρως εναρμονισμένος με αυτές.» O Μποντιντάρμα του είπε: «Εσύ είσαι το δέρμα μου.»
Η Τσι Τζουνγκ είπε: «Αξιότιμε δάσκαλε, αυτό που καταλαβαίνω είναι σα να βλέπεις με ενθουσιασμό τη χώρα του Βούδα, να είσαι σίγουρος ότι τη βλέπεις και να ξέρεις ότι δεν πρόκειται να την ξαναδείς.» O Μποντιντάρμα της είπε: «Εσύ είσαι η σάρκα μου.»
Ο Ντάο Γιού είπε: «Γη, νερό, φωτιά, αέρας (τα τέσσερα στοιχεία της φύσης) δεν είναι πραγματικά, επίσης στόμα, αυτιά, γλώσσα, μύτη, σώμα (οι αισθήσεις) δεν είναι αντικειμενικά. Σε αυτό τον κόσμο δεν υπάρχει μία “αλήθεια”.» O Μποντιντάρμα του είπε: «Εσύ είσαι τα κόκαλά μου.»
Στη συνέχεια ο Χούι Κο σηκώθηκε απλά πάνω, προσκύνησε μπροστά στον Μποντιντάρμα σηκώθηκε ξανά και επέστρεψε στη θέση του. Ο Μποντιντάρμα χαμογέλασε και του είπε: «Εσύ είσαι το μεδούλι μου.»
Αφού άκουσε τους μαθητές του είπε στον Χούι Κο: “Εσύ είσαι οαπόστολος και διάδοχος μου” και του έδωσε τα χειρόγραφά του. Έπειτα ο δάσκαλος έκανε μία προφητεία. Έδεσε έξι κόμπους στη ζώνη του μανδύα του και δήλωσε ότι η καταγωγή του θα τελείωνε επάνω στον πέμπτο πατριάρχη, που θα ακολουθούσε μετά από αυτόν.
Μετά από αυτές τις λέξεις ο γηραιός δάσκαλος έσπασε το ξύλινο εργαλείο του και έδωσε το μισό στον Χούι Κο.
«Μια μέρα, όταν θα συναντηθούμε πάλι και αυτά τα δύο μέρη ξύλου ξαναγίνουν ένα, τότε εσύ θα είσαι ο δάσκαλός μου».
Σύντομα και εφόσον ο Τα Μο θεώρησε ότι η διδασκαλία του στον ναό Σάο Λιν έφτασε στο τέλος της, έφυγε και πήγε στο ναό Σιεν Σενγκ, γνωστός ως ο ναός των χιλίων Αγίων στην επαρχία Σαν Σι 山西 (Shan Xi), για να διαδώσει τη Ντάρμα. Πέθανε 6 Νοεμβρίου το 536 μ.Χ, και θάφτηκε στο βουνό Σιούνγκ Αρ 熊尔山 (Xiong Er Shan), στην επαρχία Χο Ναν.
Μετά το θάνατο του σεβαστού Μποντιντάρμα, ο μοναχός Χούι Κο ξεκίνησε μια πλήρη καταγραφή των διδασκαλιών του δασκάλου του.
Η επιστροφή στην Δύση
Πολλά χρόνια πριν τη δυναστεία των Βόρειων Γουέι (Wei 386-532) και λίγα χρόνια μετά το θάνατό του, ένας υψηλός κρατικός υπάλληλος ο Σουνγκ Γιουν 宋雲 (Sòng Yún), συνάντησε τον Μποντιντάρμα στο δρόμο για το βουνό Τσουνγκ Ναν 终南山 (Zhōng Nán Shān). Ο Γέροντας βαστούσε ένα ξύλινο ραβδί από το οποίο κρεμόταν ένα μονάχα σανδάλι. Γύρισε αργά, κοίταξε τον Σουνγκ Γιουν και τον χαιρέτισε.
Ο υψηλός κρατικός υπάλληλος το θεώρησε ως σημάδι μεγάλης τύχης και του είπε: «Μεγάλε δάσκαλε χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω. Μπορώ να σε ρωτήσω προς τα πού πηγαίνεις;»
«Επιστρέφω πίσω στην Ινδία γιατί πρέπει να κρατήσω μία υπόσχεση. Η δουλειά μου εδώ επιτελέστηκε. Εσύ πρέπει όμως να επιστρέψεις γιατί υπάρχει ακόμα κάποια δουλειά που πρέπει να γίνει.»
«Αξιότιμε δάσκαλε, παρ’ όλο που δεν κατανοώ την επιθυμία σου, θα τη σεβαστώ και θα επιστρέψω αμέσως. Όμως πριν επιστρέψω, μπορώ να σε ρωτήσω σε ποιον μετέδωσες τη Ντάρμα;», ρώτησε ο Σουνγκ Γιουν.
«Η Ντάρμα κοιμάται τώρα, αλλά σε 40 χρόνια από τώρα θα διαδοθεί σε όλη την Κίνα.» απάντησε ξανά ο Μποντιντάρμα.
Ο Σουνγκ Γιουν παρατήρησε ότι τα πόδια του δασκάλου δεν είχαν παπούτσια. Αμέσως έβγαλε τα παπούτσια του και τα έδωσε στο δάσκαλο.
«Η ευγενική σου καρδιά είναι μία αρετή την οποία συναντάς μόνο σε λίγους. Παρ’ όλα αυτά δεν τα χρειάζομαι αφού βαδίζω το «Δρόμο». Υπάρχουν άλλοι που τα έχουν περισσότερο ανάγκη.»
Μετά την άρνηση του ο δάσκαλος του έδειξε το κρεμασμένο σανδάλι και είπε: «Όσο γι’ αυτό είναι μία απόδειξη ότι ήμουν εδώ.»
Ο Σουνγκ Γιουν αποχαιρέτησε τον ξυπόλυτο δάσκαλο και επέστρεψε στην πρωτεύουσά του, όπου και εξιστορήθηκε το περιστατικό. «Πρόσφατα στο Λινγκ Τσουν, συνάντησα τον πατριάρχη Μποντιντάρμα. Είμαι πολύ χαρούμενος.»
Οι συμπολίτες του γέλασαν μαζί του. «Ο Μποντιντάρμα είναι ήδη νεκρός. Πως είναι δυνατόν να τον συνάντησες;»
Τρομαγμένος ο ανώτερος υπάλληλος έστειλε μία αποστολή στο βουνό Σονέρ και διέταξε να ανοιχτεί ο τάφος του μεγάλου δασκάλου. Ο ηγούμενος του ναού αγνόησε το γεγονός και αρνήθηκε να ανοίξουν τον τάφο, αλλά αφού άκουσε τα νέα έδωσε τη συγκατάθεση του για να λυθεί το μυστήριο. Μία ομάδα 10 ανδρών με άλογα τράβηξε το βράχο ο οποίος εμπόδιζε την είσοδο της σπηλιάς όπου υποτίθεται πως θα βρισκόταν το νεκρό σώμα του Μποντιντάρμα, όπως ήταν το έθιμο για τους δασκάλους εκείνη την εποχή. Αντί όμως να βρουν το νεκρό σώμα του δασκάλου, βρήκαν το άλλο ένα σανδάλι.
Τότε ο ηγούμενος αναφώνησε: «Ο δάσκαλος έχει φύγει. Η διδασκαλία συνεχίζεται. Το ένα σανδάλι αποδεικνύει ότι ήταν εδώ».
Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο Σουνγκ Γιουν γονάτισε και ξέσπασε σε κλάμματα. «Αυτά είναι τα λόγια του δασκάλου Μποντιντάρμα», είπε χαμηλόφωνα.
Στη συνέχεια κατάλαβαν ότι ο Μποντιντάρμα είχε περάσει σε κατάσταση Νιρβάνα και είχε γίνει Βούδας. Έτσι οι μοναχοί άλλαξαν το όνομα του ναού από Τινγκ Λινγκ Σι (Ting Ling Si) σε Κουνγκ Σιάν Σι (Kong Xian Si) «Ο ναός του κενού τάφου».
Η κληρονομιά του Μποντιντάρμα
Ο αρχαίος δάσκαλος άφησε ως κληρονομιά σε όλους μας, το Γι Τζιν Τζινγκ (Yi Jin Jing), το διάσημο βιβλίο της αλλαγής των μυών και των τενόντων και το Σι Σουέι Τζινγκ (Χi Sui Jing), ένα θαυμάσιο χειρόγραφο για την εξυγίανση των συναισθημάτων.
Αυτή η γνώση δεν θα πρέπει να περάσει σε μη μοναχούς,αλλά μόνο σε εκείνους που ζουν κάτω από τους όρκους Ντάρμα.
…ήταν στους ουρανούς της δύσης για 28 προγόνους,ήρθε στο ανατολικό έδαφος να πιστοποιήσει τον τρόπο…
- Χούι Κο 慧可 (Huì Kě) 486-593 μ.Χ.,
- Σενγκ Σαν 僧璨 (Sēng Càn) πέθανε το 606 μ.Χ. ,
- Ντάο Σινγκ 道信 (Dào Xìn) 597-651 μ.Χ. ,
- Χουνγκ Τζεν 弘忍 (Hóng Rěn) 601-675 μ.Χ. και
- Χούι Νενγκ 慧能 (Huì Néng) 637-713 μ.Χ.
Ο δάσκαλος Μποντιντάρμα δεν είναι μύθος
Το έγγραφο αυτό πρόσφατα μεταφράστηκε και αναφέρει ότι ο υπουργός Γκουό Τσι Γι (Guo Zi Yi) της δυναστείας Τανγκ 唐朝 (Tang 618 – 907) εισηγήθηκε στον αυτοκράτορα ένα επίσημο έγγραφο ζητώντας του τρία πράγματα.
Ο υπουργός συνέχισε: “Τα παπούτσια που φορούσε έγιναν πηγή και το ραβδί που κράταγε έγινε ένα δέντρο. Οι ήχοι των βουδιστικών κουδουνιών και των ασμάτων της βουδιστικής θεϊκής μουσικής ακούγονται πολύ συχνά από τους κοινούς ανθρώπους δεδομένου ότι πέθανε”.
Αν και έχουν περάσει 300 έτη από τότε που “έφυγε” ο μεγάλος δάσκαλος, οι λαϊκοί (μη κληρικοί) ακούνε ακόμα εκείνους τους ήχους, οι οποίοι είναι θαυμαστοί, μυστικοί και έχουν τη δύναμη να προστατεύουν και να σώζουν τους ανθρώπους. Εντούτοις, οι αυτοκράτορες και οι αυτοκρατορικές οικογένειες δεν φροντίζουν για αυτόν.
Πολύ συχνά επισκεπτόμουνα τον τάφο του και πενθούσα βαθιά στην καρδιά μου. Κατά τη διάρκεια της εποχής που συνέλαβε ο εχθρός την πόλη Λούο Γιάνγκ 洛阳 (Luo Yang), προσευχόμουν για τη βοήθειά του. Όταν πήραμε πίσω την πόλη, ήμουν πολύ πολυάσχολος για να επισκεφτώ το ναό μα είναι πάντα βαθιά μέσα στην καρδιά μου.
Ήλπιζα ότι ο Τα Μο θα βοηθούσε τον αυτοκράτορα για να κυβερνήσει τη χώρα του με ειρήνη και ευημερία. Τώρα η χώρα είναι ειρηνική και θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον σεβάσμιο δάσκαλο. Έτσι, ζητώ από τον αυτοκράτορα άδεια για να δώσω έναν τιμητικό τίτλο στον Τα Μο και ένα όνομα για το ναό και την παγόδα.”
Αυτά ήταν τα τρία αιτήματα που ζήτησε του αυτοκράτορα. Η ημερομηνία ήταν 25 Νοεμβρίου το 772 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας ονόμασε το σεβάσμιο Τα Μο, Τσούε Γιουάν (Jue Yuan), τον ναό τον ονόμασε Κουνγκ Σιάν 空相寺 (Kong Xiang Si) και την παγόδα Κουνγκ Κουάνγκ Τα (Kong Guang Ta).
Το πρόσωπο του Μποντιντάρμα
Είχε πραγματικά γενειάδα ο δάσκαλος Μπόντι Ντάρμα ή στην Κινεζική Τα Μο 达摩 (Da Mo); Έδειχνε θυμωμένος; Πως πραγματικά έμοιαζε; Όλες αυτές οι ερωτήσεις είναι πολύ συχνές από πολλούς οπαδούς αλλά και σπουδαστές του Σαολίν. Επίσης πολλοί εκ των μαθητών του ναού Σάο Λιν κάνουν την ίδια ερώτηση στους δασκάλους τους.
Μετά από την ίδρυση του τόπου ενταφίασης του αξιοσέβαστου Τα Μο πολλά μυστήρια λύθηκαν. Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια σχετίζεται με το πρόσωπο του. Όλοι ξέρουμε ότι είχε μακριά γενειάδα, τρίχες στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και έδειχνε πολύ αγριωπός. Αλλά μια μεγάλη ανακάλυψη στην περιοχή του ναού Κουνγκ Σιάνγκ 空相寺 ( Kong X iang Si) αποδεικνύει το αντίθετο.
Ο ναός Κουνγκ Σιάνγκ βρίσκεται στην κομητεία Σαν 陕县 ( Shan Xian) και ανήκει στην πόλη Σαν Μεν Σιά 三门峡 ( San Men Xia). Εγκαθιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου της ανατολικής δυναστείας Χαν το 526 μ.Χ. για τη μνήμη του μεγάλου δασκάλου Τα Μο. Κατά τη περίοδο ανακαίνισης του ναού το 2002, οι μοναχοί βρήκαν μερικά υπέροχα κομψοτεχνήματα χαραγμένα σε πέτρα. Ένα από αυτά τα πέτρινα κομψοτεχνήματα είναι μεγάλης σημασίας λόγω του περιεχομένου του. Περιέχει την ιστορία του δασκάλου και ένα μεγάλο σχέδιο το οποίο τον απεικονίζει. Αυτό το πέτρινο μνημείο δημιουργήθηκε γύρω στο 1000 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της δυναστείας Σουνγκ 宋朝 ( Song 960 – 1279).