Το μοναστηριακό φτυάρι αποτελεί ένα πασίγνωστο κλασσικό εργαλείο του ναού και θεωρείται ένα από τα ιερά όπλα των Σαολίν. Σύμφωνα με την παράδοση, ένας διάσημος πολεμιστής ο μοναχός Λου Τσι Σεν 鲁智深 (Lǔ Zhì Shēn) κατά τη περίοδο της δυναστείας Σουνγκ (Song 960 – 1279), ήταν ιδιαίτερα καλός στο φτυάρι και γνωστός για το πολεμικό του θάρρος. Διδάχτηκε το Σαολίν Γου Kουνγκ “Πολεμικό Κουνγκ Φου” για πάνω από 18 χρόνια.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το φτυάρι επιλέχτηκε ως το βασικό όπλο για τους υψηλόβαθμους μοναχούς Σαολίν. Οι μοναχοί Σαολίν το μετέφεραν μαζί τους στα μοναχικά τους ταξίδια για προσκύνημα και για την προστασία τους. Η δευτερεύουσα χρήση του ήταν η εξυπηρέτηση των θρησκευτικών υποχρεώσεων του μοναχού. Το συγκεκριμένο σχήμα που είχε του επέτρεπε να χρησιμοποιείται έξοχα για σκάψιμο, ώστε να βοηθάει τους ανθρώπους να χτίζουν τα σπίτια τους και να θάβουν τους νεκρούς τους. Όταν ήταν απαραίτητο το χρησιμοποιούσαν και ως όπλο. Ο αξιοσέβαστος Μποντι Ντάρμα, ο ιδρυτής του βουδισμού Τσαν και ο πρώτος πατριάρχης του Σαολίν Τσαν, απεικονίζεται συχνά να κρατά φτυάρι.
Η σύγχρονη ονομασία του όπλου είναι Φανγκ Μπιέν Τσαν, το οποίο σημαίνει φτυάρι κατάλληλο για κίνηση και στις 4 κατευθύνσεις. Παλαιότερα το φτυάρι ονομαζόταν απλά “βουδιστικό μοναστηριακό φτυάρι”. Πολλοί δάσκαλοι χρησιμοποίησαν τον όρο Γιούε Για Τσαν 月牙铲 (Yuèyá Chǎn) – “Φτυάρι ημισέληνος”, εξαιτίας του σχήματος της λάμας στο κάτω μέρος του όπλου. Αιώνες πριν το φτυάρι ονομαζόταν Λου Τσι Ντενγκ Τσαν (Lu Zhi Deng Chan), Λου Τσι (από το όνομα του δημιουργού του), Ντανγκ (από τον ήχο που κάνουν τα μεταλλικά αντικείμενα όταν συγκρούονται) και Τσαν (φτυάρι).
Η προφορική παράδοση από τους παλιούς δασκάλους του ναού Σαολίν αναφέρει ότι το βάρος, το μήκος και το σχήμα αυτού του μοναδικού όπλου των Σαολίν, το σχεδίασε ο διάσημος μοναχός Λου Τσι Σεν αφού συνειδητοποίησε τι είχε κάνει σε άλλους ανθρώπους και τι προβλήματα είχε δημιουργήσει στο δάσκαλο του και στο ναό.
Πήγε λοιπόν στον ηγούμενο και του εξιστορήθηκε τι είχε συμβεί. Ο ηγούμενος δεν μίλησε καθόλου. Του έδειξε μονάχα το φεγγάρι με το δάκτυλό του και έφυγε. Για πολλές μέρες ο μοναχός Λου περίμενε το δάσκαλό του για να λύσει το πρόβλημά του. Μια μέρα ο δάσκαλός του πήγε σε αυτόν και χωρίς να του πει τίποτα του έδειξε ένα ζητιάνο με το δάκτυλό του, τον οποίο πολλοί θεωρούσαν τρελό. Ο μοναχός Λου πήγε σε αυτόν και του διηγήθηκε τι είχε συμβεί. Τότε ο ζητιάνος τον κοίταξε και του είπε: “Η ημισέληνος αντιπροσωπεύει τις δυνάμεις του φεγγαριού και αυτές που αντανακλά και αυτές που δέχεται. Μία ανάποδη ημισέληνος αντιπροσωπεύει την κενότητα και την παραίσθηση”.
Ο μοναχός Λου κατάλαβε τι είχε πει ο ζητιάνος και γύρισε να φύγει, όμως είχε ξεχάσει να ευχαριστήσει τον τρελό ζητιάνο και σταμάτησε. Όταν κοίταξε στο μέρος όπου καθόταν, δεν είδε τίποτα. Γύρισε στο ναό και τελικά κατάφερε να τελειώσει την κατασκευή του φτυαριού του. Το καινούριο του φτυάρι κινούνταν με πολύ χάρη και το αποτέλεσμα του ήχου που παρήγαγε ήταν εκπληκτικό. Το αρχικό του ύψος ήταν 2,10 μ. και το βάρος του 23 κιλά.