Η σωστή αναπνοή μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά στην άνεση και απόδοση του τρεξίματος. Πολλοί αρχάριοι δρομείς νιώθουν ότι λαχανιάζουν γρήγορα, κάτι που κατά βάση οφείλεται στην τεχνική απειρία και την κακή τους φυσική κατάσταση, αλλά μπορεί να οφείλεται και σε ρηχή ή ακανόνιστη αναπνοή.
Ο στόχος είναι να αναπνέεις αργά, βαθιά και ρυθμικά, κυρίως από τη μύτη και το στόμα ταυτόχρονα. Η κοιλιακή ή διαφραγματική αναπνοή είναι πιο αποτελεσματική, καθώς επιτρέπει την καλύτερη οξυγόνωση και μειώνει την ένταση στους ώμους και στο πάνω μέρος του σώματος.
Η βασική αρχή είναι να αναπνέεις ρυθμικά και βαθιά, όχι γρήγορα και ρηχά. Αντί να περιορίζεσαι στη ρινική αναπνοή, είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείς και τη μύτη και το στόμα ταυτόχρονα, ώστε να εισέρχεται και να αποβάλλεται περισσότερο οξυγόνο. Ένας σταθερός ρυθμός αναπνοής — για παράδειγμα, 3 βήματα εισπνοή και 2 βήματα εκπνοή (3:2) — μπορεί να βοηθήσει στον συγχρονισμό αναπνοής και βηματισμού.
Για έναν έμπειρο δρομέα αυτή η διαδικασία γίνεται εντελώς αυθόρμητα καθώς η ίδια η διαχείριση της αναπνοής πρέπει να προσαρμόζεται στον ρυθμό. Σε χαμηλής έντασης τρεξίματα θα πρέπει να μπορείς να μιλάς άνετα, ενώ σε διαλειμματική ή αγώνα η αναπνοή γίνεται γρηγορότερη και πιο έντονη.
Όσο βελτιώνεται η φυσική σου κατάσταση, θα μπορείς να διατηρείς πιο σταθερή και ελεγχόμενη αναπνοή ακόμη και σε υψηλότερους ρυθμούς.
Η αναπνοή δεν είναι απλώς μια φυσική λειτουργία — είναι εργαλείο.
Πηγή: runningnews.gr
