Σαολίν Σι 少林寺 (Shào Lín Sì) "Ο ναός του νεαρού δάσους"
Επίσημος δικτυακός τόπος του ναού Σαολίν www.shaolin.org.cn
Ο σεβασμός προς τους μοναχούς Σαολίν και η σπουδαιότητα του Σαολίν Κουνγκ φου στην ιστορία της Κίνας είναι αδιαμφισβήτητα. Xαρακτηριστικό είναι ότι το έτος 1995 με αφορμή την επέτειο 1.500 χρόνων από την ίδρυση του μοναστηριού, η κυβέρνηση εξέδωσε μια σειρά από γραμματόσημα με θέμα τον ναό Σαολίν . Τα γραμματόσημα αυτά, αναδεικνύουν τον ναό Σαολίν , “Το δάσος της παγόδας” – κοιμητήριο των μεγάλων διδασκάλων, τους μάχιμους μοναχούς και την εξάσκησή τους στο πολεμικό Κουνγκ Φου και το σημαντικό ιστορικό γεγονός της μάχης και νίκης των 13 κονταροφόρων μοναχών, έναντι του στρατού του σφετεριστή του αυτοκρατορικού θρόνου, Ουάνγκ Σι Τσουνγκ 王世充 (Wáng Shì Chōng) που συνέβαλε ουσιαστικά στο ξεκίνημα της πιο ένδοξης δυναστείας στην ιστορία της Κίνας και σήμερα είναι μυθικοί ήρωες.
Ο ναός Σαολίν Σι 少林寺 (Shào Lín Sì) κατασκευάστηκε το έτος 495 μ.Χ. στην κορυφή του βουνού Σουνγκ 嵩山 (Sōng Shān), στους βόρειους λόφους της κορυφής Γου Ρου 嵩山 (Wu Ru) του βουνού Σάο Σι 少室山 (Shǎo Shì Shān), βορειοδυτικά της πόλης Ντενγκ Φενγκ 登封 (Dēng Fēng) στην επαρχία Χενάν 河南 (Hé Nán).
Ο μοναχός Μπα Τουό 跋陀 (Bá Tuó) του οποίου το όνομα σημαίνει “Το άτομο με τη συνείδηση”, ήταν ο ιδρυτής του ναού Σαολίν, ο πρώτος ηγούμενος του μοναστηριού και μεταφραστής των βουδιστικών έγγράφων από τα σανσκριτικά στα κλασσικά κινέζικα. Ήταν αυτός που πρωτοστατούσε στις τελετές και όρισε ως μοναχούς τους Χουί Κουάνγκ 慧光 (Huì Guāng), Σενγκ Τσόου 僧稠 (Sēng Chóu 480 – 560 μ.Χ.) και άλλους. Αυτό είναι ένα ιστορικό γεγονός και είναι γραμμένο στο παλαιότερο βιβλίο του νομού Ντενγκ Φενγκ.
Ιστορία του ναού Σαολίν 少林历史
Ιστορικά στοιχεία από την πολύχρονη έρευνα της “Πηγής του Νεαρού Δάσους”.
Η ίδρυση του ναού Σαολίν 少林寺 (Shao Lin Si)
“…Ένας μελαχρινός μοναχός έφτασε στο βουνό Σουνγκ 嵩山 (Sōng Shān). Τον αποκαλούν Μπα Τουό 跋陀 (Bá Tuó) και λένε ότι ήλθε από την Ινδία, με τα πόδια. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του, τον περνάει απομονωμένος και κρυμμένος στις σπηλιές του βουνού. Μένει μακριά από τις κοσμικές υποθέσεις. Δεν μιλάει τα κινέζικα και κανένας δεν μπορεί να τον καταλάβει. Αλλά είναι ένας πραγματικός δάσκαλος τον ξέρουμε, τον αναγνωρίζουμε…”
Κατά το 19ο έτος της βασιλείας του Γιουάν Χουνγκ 元宏 (Yuán Hóng) της βόρειας δυναστείας Γουέι 北魏 (Běi Wèi 386 – 534), το 495 μ.Χ, διαβάζοντας αυτήν την αναφορά ο αυτοκράτορας Γιουάν Χουνγκ γνωστός στη δύση ως Σιάο Γουέν 孝文 (Xiao Wen), θέσπισε ένα διάταγμα για να ιδρύσει ένα ναό ως Βουδιστικό κέντρο μελέτης, για αυτόν τον άγνωστο μεγάλο Βουδιστή μοναχό της δύσης, αποκαλούμενο Μπόντα (Bhodha), ή αλλιώς Μπούρντα (Bhurdha) ή στην κινεζική Μπα Τουό.
Αυτός ο ναός κτίστηκε στην κορυφή του βουνού Σουνγκ, στους βόρειους λόφους της κορυφής Γου Ζου 嵩山 (Wu Ru), του βουνού Σάο Σι 少室山 (Shao Shi Shan), βορειοδυτικά της πόλης Ντενγκ Φενγκ 登封 (Deng Feng), στην επαρχία Χο Ναν 河南 (He Nan). Τρία έτη εργάσιμης ημέρας και νύχτας χρειάσθηκαν για το κτίσιμο του ναού. Ονομάστηκε Σάο Λιν Σι 少林寺 (Shao Lin Si) “Ο Ναός του Νεαρού Δάσους”.
Tο βουνό Σουνγκ είναι ένα από τα πέντε ιερά βουνά της Κίνας διαιρεμένο σε δύο βουνά, το Σάο Σι και το Τάι Σι 太室山 (Tai Shi Shan). Ο ναός αυτός βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα στα δύο βουνά στους πρόποδες του Σάο Σι, μέσα στο δάσος. Από το δάσος πήρε και το όνομα Σάο Λιν.
Ο Μπα Τουό ήταν ο ιδρυτής του ναού Σάο Λιν, ο 1ος ηγούμενος του μοναστηριού και μεταφραστής των βουδιστικών εγγράφων από τα σανσκριτικά στα κλασσικά κινέζικα. Ήταν αυτός που πρωτοστατούσε στις τελετές και όρισε ως μοναχούς τους Χουί Κουάνγκ 慧光 (Hui Guang), Σενγκ Τσόου 僧稠 (Seng Chou 480 – 560) και άλλους. Αυτό είναι ένα ιστορικό γεγονός και είναι γραμμένο στο παλαιότερο βιβλίο του νομού Ντενγκ Φενγκ.
Στο ναό Σάο Λιν ο Μπα Τουό, κήρυξε το βουδισμό Χιναγιάνα (Hinayana) του “Βουδισμό του μικρού οχήματος” ή στην κινεζική Σιάο Τσενγκ 小乘 (Xiao Cheng), το οποίο ήταν ένα πρόωρο τμήμα του ινδικού Βουδισμού, που υποστήριζε τον μοναχισμό και την απομόνωση. Αυτή η στενή περιοριστική μορφή Βουδισμού, είχε πάρα πολλούς κανόνες (250 για τους άνδρες, 500 για τις γυναίκες) και ήταν μη πρακτική για τους περισσότερους ανθρώπους, ακόμα και για τους μοναχούς. Κατά συνέπεια, ο Μπα Τουό είχε λίγους αποστόλους. Υπήρξαν αρκετοί προσκυνητές, οι οποίοι προήλθαν από κοντά ή από μακριά για την αφοσιωμένη αναζήτηση του Βουδισμού Χιναγιάνα. Από αυτούς οι Χουί Κουάνγκ 惠光 (Huì Guāng) και Σενγκ Τσόου 僧稠 (Sēng Chóu 480 – 560) ήταν μεταξύ των καλύτερων αποστόλων του Μπα Τουό.
Οι δύο αυτοί ξεχωριστοί και φημισμένοι μοναχοί του ευλαβή Μπα Τουό, ήταν πρώην στρατηγοί και οι πρώτοι που φέρανε τις πολεμικές τέχνες στο ναό. Σύμφωνα με έναν θρύλο, ο μοναχός Χουί Κουάνγκ μπορούσε να λακτίσει 500 φορές κατά την διάρκεια της πορείας ενός βέλους και ο μοναχός Τσόου είχε χωρίσει με την ράβδο του, δύο τίγρεις που μάχονταν μεταξύ τους και τις έδιωξε μακριά. Οι δύο μοναχοί αυτοί καθιερώσαν τις πολεμικές τέχνες στο ναό και έτσι γεννήθηκε η παράδοση των πολεμιστών μοναχών Σάο Λιν.
Με την άφιξη του μεγάλου δασκάλου Τα Μο 达摩 (Da Mo), η γενεαλογία του Μπα Τουό στον ναό Σάο Λιν ολοκληρώθηκε-έσβησε γρήγορα και ο βουδισμός Σιάο Τσενγκ δεν συνεχίστηκε.
Οι δύο αυτοί ξεχωριστοί και φημισμένοι μοναχοί του ευλαβή Μπα Τουό, ήταν πρώην στρατηγοί και οι πρώτοι που φέρανε τις πολεμικές τέχνες στο ναό. Σύμφωνα με έναν θρύλο, ο μοναχός Χουί Κουάνγκ μπορούσε να λακτίσει 500 φορές κατά την διάρκεια της πορείας ενός βέλους και ο μοναχός Τσόου είχε χωρίσει με την ράβδο του, δύο τίγρεις που μάχονταν μεταξύ τους και τις έδιωξε μακριά. Οι δύο μοναχοί αυτοί καθιερώσαν τις πολεμικές τέχνες στο ναό και έτσι γεννήθηκε η παράδοση των πολεμιστών μοναχών Σάο Λιν.
Με την άφιξη του μεγάλου δασκάλου Τα Μο 达摩 (Da Mo), η γενεαλογία του Μπα Τουό στον ναό Σάο Λιν ολοκληρώθηκε-έσβησε γρήγορα και ο βουδισμός Σιάο Τσενγκ δεν συνεχίστηκε.
Ο Μποντιντάρμα (Bodhidharma) 菩提达摩
Ο Μποντιντάρμα (Bodhidharma) ήταν ο 28ος πατριάρχης του Ινδικού Βουδισμού και θεωρείται ο πατέρας του Κινεζικού Βουδισμού που στην Κίνα αποκαλείται Τσαν Τζούνγκ 禅宗 (Chán Zōng).
Το όνομά του στα κινέζικα ήταν Που Τι Τα Μο 菩提达摩 (Pú Tí Dá Mó) ή Τα Μο 达摩 (Dá Mó). Στα γιαπωνέζικα γνωστός ως Νταρούμα (Daruma).
Μετά από χρόνια διαλογισμού στο μοναστήρι Σαολίν, ο Μποντιντάρμα ίδρυσε τη φιλοσοφία του βουδισμού Τσαν 禅 (Chan) ή ή αλλιώς “Ζεν” όπως αποκαλείται ευρέως (στα Ιαπωνικά).
Η παραδοσιακή διδασκαλία και φιλοσοφία που προέρχεται από αυτόν, ονομάζεται Τζιάο Γουέι Πιέ Τσουαν, Μπου Λιν Γουέν Τσι, Τσι Τζιν Ζεν Τσιν, Τζιέν Τσιν Τσιέν Φο (Jiao Wai Bie Quan, Bu Lin Wen Qi, Qi Jin Ren Chin, Jian Chin Chien Fo) που σημαίνει “να μην περαστεί σε κανέναν έξω από το ναό, η θρησκεία και η διδασκαλία η οποία δεν πρέπει να καταγραφεί αλλά να περαστεί απ’ ευθείας στον ανθρώπινο νου, ώστε να βελτιώσει την προσωπικότητα αυτού που τη δέχεται και τελικά να τον οδηγήσει στη φώτιση”.
Η πρώιμη ζωή του Μποντιντάρμα στην Ινδία
Στην Ινδία ο Βασιλιάς Σιμχαβάρμαν सिम्हा वर्मन (σανσ.: Simhā Varman), ανήκε στην εκλεκτή γενιάΚσατρίγια Βάρνα क्षत्रिय वर्ण (Kṣatriya Varṇa) της πόλης Καντσίπουραμ কাঞ্চিপুরম (Kāñcipuram) πρωτεύουσα του Βασιλείου Παλάβα पल्लव (Pallava). Απέκτησε τον τρίτο του γιο την Κυριακή στις 4 Νοεμβρίου του 395 μ.Χ. και του έδωσε το όνομα Μποντιτάρα (Bodhitāra). Ο Σιμχαβάρμαν ήταν αφοσιωμένος Βουδιστής και χειριζόταν τις υποθέσεις της πολιτείας σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Βούδα. Αποδείκνυε την αφοσίωση του στο Βούδα κάνοντας ευσεβείς πράξεις όπως το χτίσιμο βουδιστικών ναών και την τύπωση βουδιστικών γραφών. Παρότρυνε επίσης το λαό του να ασκεί τα διδάγματα του Βούδα. Η γυναίκα του, η βασίλισσα, δώριζε συνεχώς φαγητό και ρούχα στους φτωχούς. Όλες οι προσπάθειες τους συνέβαλαν ώστε να υπάρχει ειρήνη και ευημερία στο βασίλειο.
Εκείνη την εποχή ο Πραζνατάρα, κιν.:般若多罗 (Bō Rě Duō Luō), ο 27ος πατριάρχης του Ινδικού Βουδισμού, ταξίδευε σε διάφορα μέρη τηs Ινδίας κηρύσσοντας τις διδασκαλίες του Βούδα και μία μέρα ενώ ο Μποντιτάρα ήταν ακόμα μικρό παιδί, έφτασε στο βασίλειο Παλάβα. Ο Βασιλιάς τον υποδέχτηκε θερμά στο παλάτι. Του προσέφερε πολλά κοσμήματα και πολύτιμους λίθους και ετοίμασε ένα υπέροχο συμπόσιο. Μετά το γεύμα ο βασιλιάς ζήτησε από τον Πραζνατάρα να μιλήσει στην αυλή του.
Ο μοναχός τοποθέτησε κάτω όλα τα κοσμήματα που του είχε δώσει ο βασιλιάς και ρώτησε το κοινό μήπως γνωρίζει κανείς αν υπάρχει κάτι πολυτιμότερο από αυτά τα κοσμήματα.
Πρώτος μίλησε ο μεγαλύτερος γιος του βασιλιά, ο Βιτιμιρατάρα (Vitimiratara). «Αξιότιμε δάσκαλε, ο προπάππους μου αγόρασε αυτό το κομμάτι νεφρίτη, με δέκα κάστρα. Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να είναι το πράγμα με τη μεγαλύτερη αξία.»
Ο δεύτερος γιος του ο Πουνιατάρα (Punyatara) είπε στη συνέχεια. «Αυτά τα κοσμήματα αγοράστηκαν από πάρα πολύ μακριά. Ορισμένοι άνθρωποι ήθελαν να ανταλλάξουν ακόμα και τα σπίτια τους με αυτά. Επομένως έχουν πολύ μεγάλη αξία.» Πολλοί αξιωματούχοι συμφώνησαν με τις απόψεις των δύο πριγκίπων.
Ύστερα ακολούθησαν τα λόγια του μικρότερου. «Το πιο πολύτιμο πράγμα είναι οι διδασκαλίες του Βούδα. Αυτά τα κοσμήματα έχουν αξία επειδή είναι σπάνια και είναι δύσκολο να βρεθούν, αλλά όταν μας πάρει ο θάνατος δεν είναι πια δικά μας. Οι διδασκαλίες του Βούδα όμως δεν αποτελούν μονάχα μία μικρή βοήθεια στη ζωή μας, αλλά μπορούν οδηγήσουν στην απελευθέρωση μας από τον κύκλο της μετεμψύχωσης και του θανάτου, έτσι ώστε τελικά να οδηγηθούμε στην κατάσταση του Βούδα.»
Όλοι από το κοινό έμειναν άφωνοι από τα λόγια του νεαρού πρίγκιπα. Ο Πραζνατάρα κατάλαβε αμέσως ότι αυτός ο διαπρεπής νέος επρόκειτο να γίνει ο επόμενος πατριάρχης. Λίγο αργότερα καθώς ο Πραζνατάρα και ο νέος Μποντιτάρα μιλούσαν για τους κήπους του παλατιού, ο γηραιός δάσκαλος βρήκε την κατάλληλη στιγμή να κάνει μερικές ερωτήσεις στον αξιόλογο νέο.
«Μπορείς να μου πεις νεαρέ τι από όλα τα πράγματα είναι πιο όμορφο;» Ο νεαρός πρίγκιπας απάντησε: «Αυτό που είναι το πιο όμορφο από όλα τα πράγματα δεν έχει γεννηθεί ακόμα.» Ο Πραζνατάρα αφού κοίταξε για λίγη ώρα τον νέο συνέχισε: «Ποιο από όλα τα πράγματα είναι το υψηλότερο;» Ο νεαρός πρίγκιπας απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη. «Η αληθινή φύση είναι η υψηλότερη.»
Και αυτή ήταν η τελευταία ερώτηση του δασκάλου στο νέο. Πάμε τώρα είναι ώρα να γυρίσουμε πίσω, του είπε κρατώντας τη μακριά γενειάδα του. Καθώς γύριζαν πίσω, ο Πραζνατάρα ρώτησε το βασιλιά αν θα μπορούσε να ανταλλάξει τα δώρα και τις πλούσιες προσφορές του, αφήνοντάς τον να πάρει το νεαρό πρίγκιπα ως μαθητή του. Με μεγάλη ευχαρίστηση και περηφάνια ο βασιλιάς δέχτηκε και σε λίγες μέρες έδωσε το γιο του στο νέο του πατέρα.
Λίγο καιρό αργότερα ο βασιλιάς πέθανε. Ενώ όλοι θρηνούσαν, ο Μποντιτάρα κάθισε μπροστά στο φέρετρο του πατέρα του για επτά ημέρες. Όταν τελείωσαν οι τελετές και η ταφή, ο Μποντιτάρα γύρισε στον Πραντζατάρα και του ζήτησε να τον αναγνωρίσει. Ο καιρός είχε φτάσει και ο Πραντζατάρα χειροτόνησε τον πρίγκιπα. Μετά από την χειροτόνηση ο Μποντιτάρα έμεινε μαζί με τον Πραζνατάρα και δέχτηκε ολόκληρη τη διδασκαλία.
Αφού διδάχτηκε τις διδασκαλίες ο Μποντιτάρα έφτασε στην υπέρτατη ενόραση. Ο Πραζνατάρα του είπε: «Κατέχεις βαθιά σοφία όλων των αρχών της Ντάρμα, η οποία αποτελεί ολοκληρωμένη γνώση. Σε ονομάζω Μποντιντάρμα, Μπόντι για την αλήθεια και Ντάρμα για τις διδασκαλίες.»
O Μποντιντάρμα ή Τα Μο 达摩 (Dá Mó) όπως ονομάστηκε αργότερα από τους Κινέζους, χρίστηκε κληρονόμος της 28ης γενιάς του Μαχα Κασγιάπα, κιν.: 巴利语 (Ba Lì Yǔ), διάδοχος του βούδα Σάκια Μούνι ή στην κινεζική Σι Τζιά Μου Νι 释迦牟尼佛 (Shì Jiā Móu Ní Fó), κερδίζοντας το μανδύα του πατριάρχη της σχολής Ντυάνα “διαλογισμός”, στην Κινεζική Τσαν 禅 (Chán) και στην Ιαπωνική Ζεν (Zen).
Ο Μποντιντάρμα γονάτισε και ρώτησε κλαίγοντας τον δάσκαλο που να πάει για να επιτελέσει το έργο του. Ο Πραζνατάρα απάντησε ότι Θα πρέπει να μείνει στη νότια Ινδία για κάποιο διάστημα. Πρέπει να περάσουν 67 χρόνια και μετά να ταξιδέψει στην Κίνα για να διδάξει την αξία της άριστης ικανότητας. Ο Μποντιντάρμα απόρησε. Θα ζω τότε; Πώς θα γινόταν να αναγνωρίσει εκείνους που θα δέχονταν την διδασκαλία; Δεν θα ήταν πιθανή η εμφάνιση προβλημάτων στη χώρα τα επόμενα χρόνια; Ο Πραζνατάρα του είπε κλείνοντας τα μάτια του. «Θα υπάρξουν αμέτρητοι άνθρωποι οι οποίοι θα αφυπνιστούν από τις διδασκαλίες σου στη χώρα που θα διδάξεις. Παρόλο που θα υπάρξουν προβλήματα, θα πρέπει να παραμείνεις όπως είσαι ταπεινός. Μόλις φτάσεις στην Κίνα μην ψάξεις στα νότια μέρη, γιατί εκεί οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για δουλειές που αποφέρουν πλούτο και δεν έχουν συναίσθηση της ουσίας της διδασκαλίας.»
Στη συνέχεια ο δάσκαλος απάγγειλε στον Μποντιντάρμα μία στροφή από τη διδασκαλία
Εκεί που θα διασχίσεις το ρυάκι
και θα συναντήσεις τo πρόβατο,
μόνος και χωρίς παύση
να διασχίσεις τα σκούρα τα νερά.
Κάτω από τον ήλιο να έχεις την ευγένεια δύο ζώων
του ελέφαντα και του άλογου.
Δύο δεντράκια Κασσίες θα ανθούν για πάντα.
Πρέπει να φτάσεις στο δάσος,
γιατί εκεί θα φτάσεις στην κατάσταση του Βούδα.
Η Κίνα είναι τεράστια όμως δεν υπάρχει άλλος τρόπος
να βρεις αυτούς που θα ακολουθήσουν το μονοπάτι σου.
Ένας χρυσός πετεινός μπορεί να πάρει ένα σπόρο στάρι
και με αυτόν να θρέψει όλες τις φυλές του κόσμου.
Ο Μποντιντάρμα έμεινε κοντά στον σεβάσμιο Πραζνατάρα 40 χρόνια. Όταν έφυγε ο δάσκαλος του στις 16 Δεκεμβρίου του 457 μ.Χ., ο Μποντιντάρμα άρχισε να διδάσκει παντού και απέκτησε σεβασμό σε όλη τη χώρα. Από τη μέση ηλικία θεωρήθηκε ένας βουδιστής δάσκαλος και ολοκληρωμένος πολεμιστής Κσαστρίγια (Ksatriya). Η ρίζα της πολεμικής κατάρτισής του ήταν Βαζραμούστι (Vajramushti) και Καλαριπαγιάτ (Kalarippayat).
Ο Μποντιντάρμα προετοιμάζεται για την Ανατολή
Ενώ ήταν ακόμα στην Ινδία, ο πατριάρχης Μποντιντάρμα έστειλε στην Κίνα δύο από τους μαθητές του, τον Φο Το (Fo To) και τον Γε Σε (Yeh She) για να διαδώσουν το δρόμο της «αιφνίδιας φώτισης». Εκεί δεν τους μιλούσε κανείς, ούτε καν οι Κινέζοι μοναχοί. Έτσι πήγαν στο Βουνό Λου (Lu Shan) όπου συνάντησαν τον αξιότιμο δάσκαλο Γιουάν Κουνγκ (Yuan Gong), ο οποίος ήταν ο μόνος που έκανε λόγο για την φύση της κενότητας του πνεύματος.
Ο Αξιότιμος Γιουάν ρώτησε τους δύο μοναχούς: «Τι είναι αυτή η Ντάρμα που διδάσκετε, που τους αφήνει όλους αδιάφορους και τους κάνει να φέρονται με ασέβεια απέναντι σας;» Οι δύο μοναχοί δεν ήξεραν πολύ καλά την Κινεζική και προσπάθησαν να επικοινωνήσουν και με χειρονομίες. Έτσι σήκωσαν τα χέρια τους εννοώντας. «Κοίτα το χέρι σχηματίζει τη γροθιά (γραφή) και η γροθιά σχηματίζει το χέρι. Δεν είναι πραγματικά γρήγορο και επομένως θαυμαστό;» Ο Σεβαστός Γιουάν συμφώνησε κάνοντας νεύμα με το κεφάλι του. «Η διαφώτιση και η ισορροπία είναι το ίδιο γρήγορες», συνέχισαν.
Από εκείνη τη στιγμή ο δάσκαλος Γιουάν δέχτηκε τη Φώτιση γνωρίζοντας πρώτα απ’ όλα, ότι η φώτιση και η γαλήνη δεν διαφέρουν μεταξύ τους, αφού η φώτιση είναι γαλήνη και η γαλήνη φώτιση.
Ο δάσκαλος Γιουάν έκανε δωρεές στους δύο μοναχούς γονατίζοντας και κλαίγοντας μπροστά τους. Οι δύο Ινδοί μοναχοί χαμογέλασαν και υποκλίθηκαν στον Γιουάν γονατίζοντας μπροστά του και σε αυτή τη στάση έφτασαν σε κατάσταση Νιρβάνα. Οι τάφοι τους είναι ακόμα στο Βουνό Λου.
Άφιξη του Μποντιντάρμα στην Κίνα
Πέρασαν εξήντα χρόνια μέχρι να δει ο Μποντιντάρμα ρίζες της διδασκαλίας. Όταν οι μεγάλες διδασκαλίες του Βουδισμού είχαν ωριμάσει στην Κίνα, χωρίς να διστάσει λόγω της μεγάλης ηλικίας του, της μεγάλης απόστασης και της δυσκολίας του ταξιδιού, αποφάσισε να διαδώσει τη διδασκαλία στην Κίνα όπως όρισε ο δάσκαλος του.
Πριν φύγει επισκέφτηκε τον βασιλιά του Βασιλείου Παλάβα λέγοντάς του αυτό: «Αφεθείτε εξολοκλήρου στον Βούδα και ωφελείστε έτσι το λαό. Έφτασε για μένα η ώρα να πάω στην Κίνα. Όταν ολοκληρωθεί εκεί η δουλειά μου θα επιστρέψω.»
Ο βασιλιάς απάντησε έντονα λέγοντάς του: «Όταν ολοκληρωθεί η δουλειά σου στην Κίνα να μην ξεχάσεις την χώρα που γεννήθηκες και να επιστρέψεις σε εμάς». Χωρίς να υπάρχει λόγος να αλλάξει την απόφαση του γέρου τον συνόδευσε στο λιμάνι και παρακολούθησε την αναχώρησή του. Ο μεγάλος δάσκαλος έφυγε με πλοίο από το λιμάνι Μαχαμπαλιπούραμ.
Τρία χρόνια διήρκησε το ταξίδι ως στην Κίνα. Μετά από πολλές δυσκολίες έφτασε στο Κουάνγκ Τσόου (Guang Zhou) της Καντόνα στις 21 Σεπτεμβρίου του 527 μ.Χ. Ο Σάο Γιάνγκ (Shao Yang), ο τοπικός ανώτερος αξιωματούχος τον καλωσόρισε με τιμές.
Οι Κινέζοι των αποκαλούσανε με το κινέζικο μοναχικό όνομα Που Τι Τα Μο 菩提达摩 (Pu Ti Da Mo) ή Τα Μο 达摩 (Da Μo)…
Η συνάντηση του Μποντιντάρμα με τον Αυτοκράτορα
Για τον κινέζικο λαό, ο Τα Μο ήταν ένας βάρβαρος εξαιτίας του ακατανόητου τρόπου που μιλούσε. Τα μικρά παιδιά φοβούνταν τα μακριά γένια του και τον απέφευγαν. Οι μεγαλύτεροι τον φοβόντουσαν σαν να ήταν απαγωγέας ή κοινός κακοποιός και συμβούλευαν τα παιδιά τους να μην τον πλησιάζουν.
Παρ’ όλα αυτά είχε τόση φήμη ώστε ο Κινέζος αυτοκράτορας Γου Ντι 梁武帝 (Wu Di) της δυναστείας Λιάνγκ 梁朝 (Liang 502 – 557μ.Χ.), θερμός υποστηρικτής του Βουδισμού, τον προσκάλεσε στην πρωτεύουα να διδάξει. Ο τιμημένος Μποντιντάρμα έφτασε στην Τζιάνγκ Κανγκ (Jian Kang) – σημερινό Ναν Τζινγκ 南京 (Nan Jing) – την 1η Οκτωβρίου όπου και είχε ακρόαση από τον αυτοκράτορα. O αυτοκράτορας Γου Ντι ήταν αφοσιωμένος στο Βουδισμό και συχνά φορούσε βουδιστικά ενδύματα, ήταν χορτοφάγος και έψελνε βουδιστικές προσευχές. Παρ’ όλα αυτά, ήταν περήφανος για την μεγάλη υποστήριξη του στο Βουδισμό μέσα στο βασίλειό του.
Υπερήφανος για τις γνώσεις του στο Βουδισμό και τις συνεισφορές του, ρώτησε τον σοφό. «Από τότε που ανέβηκα στο θρόνο, έχω χτίσει πολλούς ναούς, έχω δημοσιεύσει αμέτρητες γραφές και έχω υποστηρίξει αναρίθμητους μοναχούς και καλόγριες. Πόσο μεγάλη είναι η προσφορά μου για όλα αυτά που έχω κάνει;»
«Δεν υπάρχει κάτι που να αξίζει από αυτά που έχετε κάνει» ήταν η απάντηση του Μποντιντάρμα που σοκάρισε τον αυτοκράτορα.
«Έχω ακούσει τις διδαχές ξακουστών δασκάλων οι οποίοι είπαν: «Κάνε καλό και θα λάβεις καλό, κάνε κακό και θα λάβεις κακό. Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος δεν μεταβάλλεται, οι συνέπειες ακολουθούν τις αιτίες που τις προκαλούν, όπως οι σκιές ακολουθούν τις φιγούρες.» Τώρα όμως αυτός ο δάσκαλος δηλώνει ότι εγώ δεν έχω κερδίσει καμία αξία και είμαι εντελώς μπερδεμένος.» είπε ο αυτοκράτορας.
Ο αυτοκράτορας Λιανγκ Γου Ντι είχε αποτύχει να κατανοήσει τα λόγια του μεγάλου δασκάλου, τα οποία σήμαιναν ότι κάποιος δεν εξασκεί πραγματικά τη Ντάρμα, αν κάνει καλό μόνο με την επιθυμία να κερδίσει κάποια αξία για τον εαυτό του.
Ο αυτοκράτορας μετά έκανε μια ακόμη ερώτηση, «Ποια είναι τότε αξιοσέβαστε δάσκαλε η ουσία του Βουδισμού;»
Η άμεση απάντηση του Μποντιντάρμα ήταν «Είναι κενή, δεν υπάρχει τίποτα το ουσιώδες, Κύριε!»
Αυτό άφησε άναυδο τον αυτοκράτορα, καθώς δεν μπορούσε να κατανοήσει το βαθύ νόημα του «Δεν υπάρχει τίποτα το ουσιώδες» στη διδασκαλία του Βούδα. Άλλοι δάσκαλοι κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια να εξηγήσουν την ουσία που περιέχονταν στα δόγματα όπως «Οι τέσσερις ευσεβείς αλήθειες», «Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος», «Τα ιδανικά του Μποντισάτβα (Bodhisattva)» κ.τ.λ. Αλλά αυτός ο υποτιθέμενος μεγάλος πατριάρχης του Βουδισμού μόλις ανακοίνωσε ότι «δεν υπάρχει τίποτα το ουσιώδες».
Ο αυτοκράτορας δεν ήταν ευχαριστημένος με την απάντηση που πήρε από τον σοφό και άρχισε να αμφιβάλλει για την πραγματική του αρχή. Για να εξακριβώσει την αλήθεια για το αν ο σοφός ήταν αυτός που έλεγε, ο αυτοκράτορας έθεσε ένα ακόμα ερώτημα. «Ποιος είναι ο πρώτος ιερός νόμος του Βουδισμού;»
Ο Μποντιντάρμα απάντησε: «Στο Βουδισμό, δεν υπάρχει τέτοιος νόμος.»
Ο αυτοκράτορας ρώτησε ξανά εξοργισμένος.«Μα τότε ποιος είσαι εσύ που παρουσιάστηκες μπροστά μας;»
Ο Μποντιντάρμα απάντησε ξανά με πολύ ήπιο τρόπο. «Ειλικρινά Κύριε, δεν γνωρίζω».
(θέλοντας έτσι να του υποδείξει την βαθειά, κενή φύση του πνεύματος)
Ο αυτοκράτορας έκπληκτος, δεν μπορούσε να καταλάβει τι εννοούσε ο δάσκαλος. Αρκετά μπερδεμένος ο αυτοκράτορας έδιωξε το σοφό από την αυλή του στις 17 Οκτωβρίου. Γι’ αυτό το λόγο η Κίνα πήρε μια πρώτη γεύση της διδασκαλίας του Τσαν εκείνη ακριβώς την μέρα.Μετά την αναχώρηση του μεγάλου δασκάλου, ο αυτοκράτορας συζήτησε το περιστατικό με το βουδιστή δάσκαλό του Σι Τσι (Shi Chi).
Ο δάσκαλος του τον ρώτησε. «Μεγαλειότατε, γνωρίζετε ποιος είναι αυτός ο άντρας; Αυτός είναι ο Mahasattva Avalokiteshvara που μετέδωσε το επισφραγισμένο νου του Βούδα.
«Τι ανοησίες λες; Αυτός δεν ξέρει τίποτα απολύτως», ούρλιαξε ο αυτοκράτορας.
«Αλίμονο μεγαλειότατε, τα λεγόμενά του ήταν υψίστης διδασκαλίας», απάντησε ο μοναχός και αποσύρθηκε κλαίγοντας.
Σκέψεις μετάνοιας έκαναν τον αυτοκράτορα να κατανοήσει το μεγαλείο της διδασκαλίας του γηραιού, και η καρδιά του γέμισε με μεγάλη μετάνοια που τον είχε διώξει από την αυλή του, σαν να ήταν ένας κοινός εργάτης. Ήταν σε μεγάλη θλίψη και τότε έγραψε μια επιγραφή για να αποτίσει φόρο τιμής στο μεγάλο σοφό, που έλεγε:
Αλίμονο! Τον κοίταξα χωρίς να τον δω,τον συνάντησα χωρίς να τον συναντήσω,τον αντιμετώπισα χωρίς πραγματικά να τον αντιμετωπίσωκαι τώρα μετανιώνω βαθιά!
Όταν ο δάσκαλός του διάβασε την επιγραφή είπε στον αυτοκράτορα: «Παρ’ όλα αυτά μεγαλειότατε τον είδατε, τον συναντήσατε τον αντιμετωπίσατε, και αυτός σας δίδαξε. Το ταξίδι του εδώ ολοκληρώθηκε.
Διασχίζοντας τον ποταμό Γιάνγκ Τζε στον δρόμο για το Σαολίν
Ο μοναχικός δάσκαλος συνέχισε βόρεια και διέσχισε τον ποταμό Γιάνγκ Τζε (Yang Zi), στα κινέζικα Τσανγκ Τζιάνγκ 长江 (Chang Jiang), o οποίος διαιρούσε το βασίλειο της Κίνας σε Βόρειο και Νότιο. Μάλιστα υπάρχει και μια ιστορία που λέγεται ότι διαδραματίστηκε στον ποταμό.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα ήταν καθισμένη στην όχθη του ποταμού. Δίπλα από την ηλικιωμένη γυναίκα ήταν μια μεγάλη συστάδα καλαμιών. Ο Τα Μο ζήτησε από την ηλικιωμένη γυναίκα, αν μπορεί να πάρει ένα από τα καλάμια. Του απάντησε ότι φυσικά μπορεί να πάρει. Ο Τα Μο πήρε ένα καλάμι και το τοποθέτησε πάνω από στην επιφάνεια του ποταμού.Ανέβηκε στο καλάμι, και πέρασε στην άλλη όχθη του ποταμού με την δύναμη της ενέργειας του, του “Τσι” 气 (Qi). Ένας ακόλουθος του ο Σανγκ Κουάνγκ (Shen Kuang) που είχε κι αυτός μαζί με τον Τα Μο είδε το γεγονός και αισθάνθηκε ότι θα μπορούσε να κάνει και αυτός το ίδιο… Έτσι, έτρεξε προς την ηλικιωμένη γυναίκα και χωρίς να ρωτήσει, άρπαξε μια χούφτα από καλάμια. Τα έριξε στον ποταμό και ανέβηκε επάνω τους. Τα καλάμια βυθίστηκαν κάτω από το βάρος του Σανγκ Κουάνγκ και αμέσως άρχισε να πνίγεται. Η ηλικιωμένη γυναίκα τον λυπήθηκε και τον τράβηξε έξω από το ποτάμι. Όπως ήταν στο έδαφος ξερνώντας το νερό του ποταμού, η ηλικιωμένη γυναίκα του μίλησε. Του είπε ότι με το να μην ζητήσει άδεια για να πάρει τα καλάμια είχε δείξει ασέβεια προς αυτήν. Δείχνοντας ασέβεια προς αυτήν, δεν σεβάστηκε και τον εαυτό του. Του είπε επίσης ότι έψαχνε για έναν δάσκαλο, κάποιον να τον διδάξει. Ο Τα Μο,ο άνθρωπος που ακολουθούσε, ήταν πράγματι ο Δάσκαλος. Όταν το είπε αυτό, τα καλάμια που είχαν προηγουμένως βυθιστεί από τον Σανγκ Κουάνγκ επανήλθαν και βρήκε ξαφνικά τον εαυτό του να στέκεται στα καλάμια. Μεταφέρθηκε κατά μήκος του ποταμού και αμέσως μετά άρχισε να ακολουθεί τον Τα Μο. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ηλικιωμένη γυναίκα ήταν μια Μποντισάτβα (Pusa 菩萨) που ήταν εκεί για να βοηθήσει τον Σανγκ Κουάνγκ.
Επίσης στις 17 Οκτωβρίου του ίδιου έτους διέσχισε τον Χουάν Χο (Huang He) «κίτρινο ποταμό» και συνέχισε να πηγαίνει βόρεια μέχρι που έφτασε στο βουνό 嵩山 (Song Shan), ψάχνοντας για τον ναό Σαολίν όπου ήθελε να συναντήσει τον παλιό φίλο του τον Μπά Τουο 跋陀 (Ba Tuo).
Άφιξη στην Ιερά Μονή του Σαολίν
Σύμφωνα με μία αρχαία επιγραφή με τίτλο «Καταγραφές των αρχαίων Βουδιστικών μοναστηριών της πόλης Λούο Γιανγκ 洛阳 (Luo Yang)» που γράφτηκε το 547 μ.Χ., λέγεται ότι ο Μποντιντάρμα έμεινε στο ναό Γιούνγκ Νινγκ (Yung Ning) ο οποίος απέχει 35 μίλια από το ναό Σαολίν, για να επιβλέψει το χτίσιμο μίας παγόδας ύψους 400 ποδιών που η κορυφή της φαινόταν από πενήντα χιλιόμετρα μακριά. Εκεί δέχτηκε τον πρώτο του μαθητή, το μοναχό Σένγκ Φου (Sheng Fu 467-528 μ.Χ.)
Μόλις ολοκληρώθηκε η κατασκευή της παγόδας, ξεκίνησε για τον αρχικό προορισμό μαζί με το μαθητή του. Δυστυχώς ο Σένγκ Φου δεν κατάφερε να φτάσει μέχρι το ναό Σαολίν και πέθανε σε ηλικία 61 ετών λίγο πριν φτάσουν.
Μόλις έφτασε στο ναό, τον υποδέχτηκε ο παλιός του φίλος Μπάτουο, ο οποίος ζήτησε από τον ηγούμενο του ναού και τους υπόλοιπους μοναχούς να τον προσέχουν όσο μπορούν. Ο Μποντιντάρμα παρατήρησε ότι οι μοναχοί ήταν αδύναμοι και ασθενείς λόγω της σκληρής Βουδιστικής πρακτικής της Θερεβάντα. Αφού τους παρατήρησε για μικρό διάστημα κατάλαβε ότι οι μοναχοί είχαν χάσει επίσης το δρόμο τους και το αληθινό Βουδιστικό νόημα. Προσπάθησε να τους κάνει να καταλάβουν την απλότητα του δρόμου για τη Φώτιση. Τους δίδαξε τις απόψεις του, που υποστηρίζουν ότι η ανώτατη σοφία δεν είχε σχέση με την επίδοση, τα τελετουργικά ή μόνο την ανάγνωση των γραφών, αλλά αντιθέτως ότι προερχόταν από το βαθύ διαλογισμό και τη φυσική ζωή.
Η αληθινή ατραπός είναι ασύλληπτη,
δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια.
Ποια είναι λοιπόν η αξία των γραφών;
Εκείνος που κατανοεί τη φύση του,
βρίσκει την ατραπό ακόμα και αν δεν γνωρίζει ανάγνωση.
Εκείνος που κατανοεί τη φύση του είναι Βούδας.
Ήταν αντίθετος με τα κινέζικα έθιμα επειδή τα θεωρούσε υπερβολικά τελετουργικά. Τους εξήγησε ότι το σώμα και η ψυχή είναι ενωμένα και ότι το ένα δεν λειτουργεί χώρια από το άλλο. Είπε ακόμα ότι στην αδύνατη φυσική κατάσταση, κανένας δεν θα είναι σε θέση να εκτελέσει την αυστηρή κατάρτιση, απαραίτητη να επιτύχει τον αληθινό διαφωτισμό.
Παρόλο που ο στόχος του Βουδισμού είναι η σωτηρία της ψυχής,το σώμα και η ψυχή δεν μπορούν να διαχωριστούν.Σε ασθενή φυσική κατάσταση κανένας δεν θα μπορέσει ποτέ,να εκτελέσει την αυστηρή κατάρτιση,η οποία είναι απαραίτητη ώστε να αποκτηθεί η πραγματική φώτιση.
Τέλος ενθάρρυνε τους μοναχούς για τις πολεμικές τέχνες και τους ενημέρωσε ότι θα τους δίδασκε έναν τρόπο για να καλλιεργήσουν το πνεύμα και να βελτιώσουν την υγεία τους.
Πριν από τον Μποντιντάρμα ο δάσκαλος Μπάτουο, ο ιδρυτής του ναού Σαολίν, δίδασκε το Βουδισμό του «μικρού οχήματος», στα Κινέζικα Σιάο Σινγκ (Xiao Xing), και Θερεβάντα (Theravada) στα Ινδικά, το οποίο ήταν μία αρχική μορφή του Ινδικού Βουδισμού που συμπεριλάμβανε την απελευθέρωση του εαυτού. Αυτή η περιορισμένη μορφή Βουδισμού περιελάμβανε πολλούς κανόνες (250 για τους άντρες, 500 για τις γυναίκες) που ήταν δύσκολο να εφαρμοστεί ακόμα και από τους μοναχούς. Το Χιάο Χινγκ Φο Τζιάο (Xiao Xing Fo Jiao), το κύριο δόγμα σχετιζόταν με την απελευθέρωση από το «εγώ» και οι Σαολίν μοναχοί έφταναν στη Φώτιση μέσω ενός δύσκολου δρόμου εξάσκησης και περιορισμών.
Ο επικεφαλής μοναχός του ναού Σαολίν φοβόταν ότι αυτή η διαφορετική μορφή Βουδισμού του Μποντιντάρμα, η οποία θεωρούσε το διάβασμα βιβλίων περιττό, θα κατέστρεφε τις παραδοσιακές απόψεις του μοναστηριού και γι’ αυτό του αρνήθηκε να μείνει στο ναό. Ο Μποντιντάρμα ζήτησε από τους μοναχούς να του βρουν ένα ήσυχο μέρος για να διαλογιστεί. Οι μοναχοί γνώριζαν τα τριγύρω βουνά και τον πήγαν σε μία μικρή σπηλιά σε μία απότομη κορφή του βουνού Σουνγκ στη σπηλιά Γου Ζου Φανγκ 五乳峰 (Wu Ru Feng) “Αιχμή των πέντε στηθών”.
Η αφοσίωσή του στα πιστεύω του κέρδισαν το σεβασμό του ηγούμενου και έτσι του επιτράπηκε η είσοδος μετά από μερικούς μήνες. Κάθε μέρα θα ανέβαινε το βουνό για να εξασκηθεί στο διαλογισμό και το βράδυ θα κατέβαινε στο μοναστήρι για να ξεκουραστεί. Παρ’ όλα αυτά ο γέρο-δάσκαλος, δεν κατέβαινε πια στο μοναστήρι αλλά έμενε συνεχώς καθιστός κοιτώντας τον τοίχο της σπηλιάς με τα πόδια του σταυρωτά σε σιωπηλό διαλογισμό παρατηρώντας την εσωτερική φύση του. Εκτεθειμένος στην έντονη ηλιοφάνεια το καλοκαίρι και βαριά παγωνιά τον χειμώνα, οι μαθητές του ανακάλυψαν ότι ο ήλιος είχε κάψει τη σκιά του πάνω σε ένα βράχο της σπηλιάς. Αργότερα οι μαθητές αφαίρεσαν το βράχο και τον τοποθέτησαν ως έκθεμα στο ναό, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα ως απόδειξη του ζήλου που έτρεφε ο Μποντιντάρμα.
Εκείνοι που ξεφεύγουν από την πλάνη της προσκόλλησης των αισθήσεων και επιστρέφουν στην πραγματικότητα, ασκώντας με προσηλωμένη σκέψη το διαλογισμό επί τοίχου, ανακαλύπτουν ότι δεν υπάρχει “εγώ” και παραμένουν εκεί ακλόνητοι ακόμα και από τις γραφές, βρισκόμενη σε πλήρη και ανέκφραστη συμφωνία με την αληθινή εσωτερική αλήθεια. Αυτό ονομάζεται είσοδος στην διδασκαλία μέσω της εσωτερικής αλήθειας. Εισέρχονται χωρίς κίνηση… και χωρίς προσπάθεια.
Ο πρώτος μαθητής και η μετάδοση από “καρδιά σε καρδιά και από μυαλό σε μυαλό”
Στα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν, ο πρώτος του σπουδαστής ο μοναχός Σανγκ Κουάνγκ 神光 (Shén Guāng) ήταν δίπλα στον Μποντιντάρμα χωρίς να του μιλάει και χωρίς να τον διακόπτει και να τον ενοχλεί. Έμεινε δίπλα του σαν φύλακας, εξασφαλίζοντας ότι κανείς δεν θα ενοχλούσε τον γηραιότερο. Έψελνε σούτρας (ιερά κείμενα), γονάτιζε δίπλα στον μεγάλο δάσκαλο στη σπηλιά βλέποντας μονάχα την πλάτη του, ενώ εκείνος κάθονταν με το πρόσωπο στον τοίχο.
Οι μοναχοί Σαολίν συνέχισαν να τον προσκαλούν στον ναό, όπου θα μπορούσε να είναι πιο άνετος, αλλά ο γηραιός ποτέ δεν απάντησε. Έτσι σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν κάτι περισσότερο για τον μεγάλο δάσκαλο, και του έχτισαν μια αίθουσα. Την ονόμασαν το δωμάτιο του Ταμό. Τέσσερα χρόνια είχαν περάσει από τότε που έχτισαν την αίθουσα, και οι μοναχοί τον προσκάλεσαν ξανά. Αυτός παρέμεινε ακόμη σιωπηλός και πολύ αργότερα έφυγε από τη σπηλιά και πήγε στην αίθουσα που είχαν προετοιμάσει γι’ αυτόν, κάθισε και συνέχισε το διαλογισμό του.
Ο Σανγκ Κουάνγκ τον ακολούθησε πιστά περιμένοντας υπομονετικά να διδαχτεί. Περιστασιακά ρωτούσε το δάσκαλο αν ήταν δυνατόν να τον διδάξει, αλλά ποτέ δεν πήρε καμία απάντηση. Παρόλα αυτά ήταν αποφασισμένος να μην κάνει πίσω για κανένα λόγω. Εκείνη την εποχή άρχισε να χιονίζει λόγω του επερχόμενου χειμώνα. Το χιόνι κάλυψε τα πόδια του Σανγκ Κουάνγκ, αλλά αυτός έμεινε εκεί ακίνητος. Το χιόνι έφτασε μέχρι τη μέση του αλλά και πάλι κάθονταν εκεί ήσυχα και έψελνε βουδιστικά Σούτρας.
Ο Μποντιντάρμα είχε νιώσει τον Σανγκ Κουάνγκ, αλλά δεν ήταν σίγουρος αν είχε αγγίξει πραγματικά την καρδιά του. Βλέποντας τον να στέκεται εκεί στο χιόνι ο δάσκαλος συγκινήθηκε και αποφάσισε να του μιλήσει. «Κρυώνεις νεαρέ;» ψιθύρισε.
Ο Σανγκ Κουάνγκ ήταν λιγάκι έκπληκτος που άκουσε τον δάσκαλο να του μιλάει, αλλά απάντησε ευγενικά. «Όχι αξιοσέβαστε κύριε, δεν κρυώνω. Είμαι εδώ για να μάθω από σένα».
Ο δάσκαλος τότε τον ρώτησε: «Τι θέλεις να μάθεις;»
Ο μοναχός Σανγκ Κουάνγκ απάντησε, ακούγοντας τους χτύπους της καρδιάς του, «Θέλω να μάθω το μεγάλο συμπονετικό πνεύμα του Βουδισμού έτσι ώστε να βοηθήσω τους ανθρώπους που υποφέρουν στον κόσμο».
Ο δάσκαλος τον κοίταξε για λίγο και πρόσθεσε: «Λοιπόν ο όρκος σου είναι ανώτερος αλλά δεν είμαι σίγουρος αν μπορείς να τον κρατήσεις».
«Δεν είμαι σίγουρος για την επιτυχία μου αν δεν με διδάξεις» είπε ο μοναχός Κουάνγκ.
«Αν εγώ είμαι αυτός που θα σε διδάξει, αυτές οι χιονονιφάδες που τώρα πέφτουν θα γίνουν κόκκινες. Όταν αυτό συμβεί, θα σε διδάξω» είπε ο Μποντιντάρμα.
Ο μοναχός πίστεψε έντονα πως μπορούσε να κατορθώσει το σκοπό του και με όλη τη δύναμή που του είχε απομείνει, έβγαλε το μαχαίρι του, οι ιερείς κουβαλούσαν ένα μαχαίρι και έκοψε το αριστερό του χέρι και το τοποθέτησε μπροστά από το δάσκαλο. Τότε αυτός σήκωσε το κομμένο χέρι και καθώς το αίμα πηδούσε με μεγάλη πίεση, πολύ γρήγορα πάγωνε και έπεφτε σαν κόκκινο χιόνι. Στα επόμενα λεπτά ο μοναχός καλύφθηκε από κόκκινο παχύ χιόνι.
Ο Μποντιντάρμα συνειδητοποίησε πλήρως πόσο ειλικρινείς ήταν ο νεαρός μοναχός. «Είσαι πρόθυμος να κόψεις το χέρι σου, δείχνοντας μου την ειλικρίνειά σου και την αποφασιστικότητά σου. Αυτό δείχνει ότι μπορείς να κατανοήσεις τη διδασκαλία του Βούδα. Τώρα θα σε ονομάσω Χούι Κο 慧可 (Huì Kě) <spanlang=”en-gb”>, που σημαίνει “Ικανή Σοφία”. Ο Χούι Κο τότε έβαλε χιόνι στην πληγή του και τύλιξε το τραυματισμένο χέρι του με ένα κομμάτι ύφασμα.</spanlang=”en-gb”>
Ζήτησε τότε από τον δάσκαλο να φέρει ηρεμία στη σκέψη του.
Ο δάσκαλος του είπε, «Νεαρέ, δείξε μου τι σε βασανίζει και θα το κατευνάσω».
«Δάσκαλε δεν έχω ειρήνη στο νου μου (Hsin). Ειρήνευσε σε παρακαλώ τον νου μου» είπε ο Χούι Κο.
Ο δάσκαλος απάντησε, «Φέρε μου εδώ τον νου σου και θα στον ειρηνεύσω».
Ο Χούι Κο αναρωτήθηκε. «Μα, όταν αναζητώ τον νου μου… δεν τον βρίσκω!».
Ο δάσκαλος είπε γελώντας. «Είδες! Ειρήνευσα κιόλας τον νου σου!».
Χωρίς πραγματικά να πει πολλά λόγια στον Χούι Κο, ο Μπόντιντάρμα τον είχε διδάξει “άμεσα” την ουσία της διδασκαλίας. Αυτή η πνευματική και καρδιακή επικοινωνία είναι οι βασικές αρχές του Βουδισμού Τσαν που ο Μποντιντάρμα ξεκίνησε στο ναό Σαολίν και αυτή η σχέση διέπει ακόμα και σήμερα τους δασκάλους με τους μαθητές τους.
Περίπου εννέα χρόνια έμεινε ο Μποντιντάρμα στo βουνό Σουνγκ κάνοντας συνολικά τέσσερις μαθητές.
Τον μοναχό Ντάο Φου 道福 (Dao Fu), τον μοναχό Ντάο Γιου 道裕 (Dao Yu), την μοναχό Τσι Τζουνγκ 法名总持 (Chi Zhung) και τον μοναχό Χούι Κο 慧可 (Hui Ke).
Ένα άλλο σύντομο “ανέκδοτο” μας διηγείται την σχέση του μοναχισμού με το τσάι…
Ένα καλοκαίρι ο Μποντιντάρμα παρασύρθηκε και κοιμήθηκε κατά τη διάρκεια του διαλογισμού του. Νευριασμένος από την απρόσμενη ραθυμία του και αφού συνειδητοποίησε ότι δεν πρόκειται να φτάσει στη φώτιση αν κοιμάται, έκοψε με ένα μαχαίρι τις βλεφαρίδες του. Αυτός ήταν ένας τρόπος αυτοτιμωρίας, ο οποίος ήταν συνηθισμένος στους μοναχούς εκείνη την εποχή. Εκεί που έπεσαν οι βλεφαρίδες του, φύτρωσαν φυτά τσαγιού. Από τότε οι μοναχοί δεν το αποχωρίζονται μιας και είναι αποδεδειγμένα ένα φυσικό τονωτικό του σώματος και του πνεύματος.
Μια άλλη ιστορία μας λέει. Εκείνο τον καιρό, δύο δάσκαλοι, ο Μποντιρούσι (Bodhiruci) και ο Κουάνγκ Τουνγκ (Kuang Tung), δίδασκαν με ένα διαφορετικό τρόπο. Παρ’ όλο που γνώριζαν ότι η αρετή του Μποντιντάρμα ήταν διαδεδομένη σε όλη την Κίνα και ότι όλοι τον εμπιστεύονταν και τον τιμούσαν ως μεγάλο δάσκαλο, έτρεφαν μεγάλο θυμό για το πρόσωπό του. Γι’ αυτό προσπάθησαν να τον δηλητηριάσουν 6 φορές, προσφέροντας του χορτοφάγο γεύμα για να τον τιμήσουν. Παρ’ όλο που γνώριζε ότι ήταν δηλητηριασμένο το έτρωγε μα το δηλητήριο δεν είχε καμία επίδραση πάνω του. Την έκτη φορά ο Μποντιντάρμα έφτυσε το δηλητήριο σε ένα βράχο και ο βράχος έγινε κομμάτια. Κοιτώντας το βράχο, κατάλαβε ότι η δουλειά του σε αυτή τη γη είχε ολοκληρωθεί.
Από τη στιγμή που ήρθα σε αυτή τη χώρα, έχοντας λάβει τη διδασκαλία από το δάσκαλο μου, είδα σημάδια από τον παράδεισο και ότι θα υπάρξουν ικανοί άνθρωποι που θα λάβουν αυτή τη μεγάλη διδασκαλία. Πιστεύω ότι η δουλειά μου εδώ τελείωσε. Η παρουσία μου εδώ πλέον φέρνει προβλήματα σε αυτούς που μία μέρα θα μετατρέψουν την ενέργεια τους σε αγνότητα. Πιστεύω ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να επιστρέψω.
Στη συνέχεια κάλεσε τους τέσσερις μαθητές του, τον μοναχό Ντάο Φου (Dao Fu), τον μοναχό Ντάο Γιου (Dao Yu), την μοναχή Τσι Τζουνγκ (Chi Zhung) τον μοναχό Χούι Κο (HuiKe)και τους ζήτησε να δηλώσουν τη βαθιά ενόρασή τους.
Ο Ντάο Φου είπε: «Καταλαβαίνω ότι ο δρόμος του Βούδα ξεπερνά τη γλώσσα και τις λέξεις, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι πλήρως εναρμονισμένος με αυτές.» O Μποντιντάρμα του είπε: «Εσύ είσαι το δέρμα μου.»
Η Τσι Τζουνγκ είπε: «Αξιότιμε δάσκαλε, αυτό που καταλαβαίνω είναι σα να βλέπεις με ενθουσιασμό τη χώρα του Βούδα, να είσαι σίγουρος ότι τη βλέπεις και να ξέρεις ότι δεν πρόκειται να την ξαναδείς.» O Μποντιντάρμα της είπε: «Εσύ είσαι η σάρκα μου.»
Ο Ντάο Γιού είπε: «Γη, νερό, φωτιά, αέρας (τα τέσσερα στοιχεία της φύσης) δεν είναι πραγματικά, επίσης στόμα, αυτιά, γλώσσα, μύτη, σώμα (οι αισθήσεις) δεν είναι αντικειμενικά. Σε αυτό τον κόσμο δεν υπάρχει μία “αλήθεια”.» O Μποντιντάρμα του είπε: «Εσύ είσαι τα κόκαλά μου.»
Στη συνέχεια ο Χούι Κο σηκώθηκε απλά πάνω, προσκύνησε μπροστά στον Μποντιντάρμα σηκώθηκε ξανά και επέστρεψε στη θέση του. Ο Μποντιντάρμα χαμογέλασε και του είπε: «Εσύ είσαι το μεδούλι μου.»
Αφού άκουσε τους μαθητές του είπε στον Χούι Κο: “Εσύ είσαι οαπόστολος και διάδοχος μου” και του έδωσε τα χειρόγραφά του. Έπειτα ο δάσκαλος έκανε μία προφητεία. Έδεσε έξι κόμπους στη ζώνη του μανδύα του και δήλωσε ότι η καταγωγή του θα τελείωνε επάνω στον πέμπτο πατριάρχη, που θα ακολουθούσε μετά από αυτόν.
Μετά από αυτές τις λέξεις ο γηραιός δάσκαλος έσπασε το ξύλινο εργαλείο του και έδωσε το μισό στον Χούι Κο.
«Μια μέρα, όταν θα συναντηθούμε πάλι και αυτά τα δύο μέρη ξύλου ξαναγίνουν ένα, τότε εσύ θα είσαι ο δάσκαλός μου».
Σύντομα και εφόσον ο Τα Μο θεώρησε ότι η διδασκαλία του στον ναό Σάο Λιν έφτασε στο τέλος της, έφυγε και πήγε στο ναό Σιεν Σενγκ, γνωστός ως ο ναός των χιλίων Αγίων στην επαρχία Σαν Σι 山西 (Shan Xi), για να διαδώσει τη Ντάρμα. Πέθανε 6 Νοεμβρίου το 536 μ.Χ, και θάφτηκε στο βουνό Σιούνγκ Αρ 熊尔山 (Xiong Er Shan), στην επαρχία Χο Ναν.
Μετά το θάνατο του σεβαστού Μποντιντάρμα, ο μοναχός Χούι Κο ξεκίνησε μια πλήρη καταγραφή των διδασκαλιών του δασκάλου του.
Η επιστροφή στην Δύση
Πολλά χρόνια πριν τη δυναστεία των Βόρειων Γουέι (Wei 386-532) και λίγα χρόνια μετά το θάνατό του, ένας υψηλός κρατικός υπάλληλος ο Σουνγκ Γιουν 宋雲 (Sòng Yún), συνάντησε τον Μποντιντάρμα στο δρόμο για το βουνό Τσουνγκ Ναν 终南山 (Zhōng Nán Shān). Ο Γέροντας βαστούσε ένα ξύλινο ραβδί από το οποίο κρεμόταν ένα μονάχα σανδάλι. Γύρισε αργά, κοίταξε τον Σουνγκ Γιουν και τον χαιρέτισε.
Ο υψηλός κρατικός υπάλληλος το θεώρησε ως σημάδι μεγάλης τύχης και του είπε: «Μεγάλε δάσκαλε χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω. Μπορώ να σε ρωτήσω προς τα πού πηγαίνεις;»
«Επιστρέφω πίσω στην Ινδία γιατί πρέπει να κρατήσω μία υπόσχεση. Η δουλειά μου εδώ επιτελέστηκε. Εσύ πρέπει όμως να επιστρέψεις γιατί υπάρχει ακόμα κάποια δουλειά που πρέπει να γίνει.»
«Αξιότιμε δάσκαλε, παρ’ όλο που δεν κατανοώ την επιθυμία σου, θα τη σεβαστώ και θα επιστρέψω αμέσως. Όμως πριν επιστρέψω, μπορώ να σε ρωτήσω σε ποιον μετέδωσες τη Ντάρμα;», ρώτησε ο Σουνγκ Γιουν.
«Η Ντάρμα κοιμάται τώρα, αλλά σε 40 χρόνια από τώρα θα διαδοθεί σε όλη την Κίνα.» απάντησε ξανά ο Μποντιντάρμα.
Ο Σουνγκ Γιουν παρατήρησε ότι τα πόδια του δασκάλου δεν είχαν παπούτσια. Αμέσως έβγαλε τα παπούτσια του και τα έδωσε στο δάσκαλο.
«Η ευγενική σου καρδιά είναι μία αρετή την οποία συναντάς μόνο σε λίγους. Παρ’ όλα αυτά δεν τα χρειάζομαι αφού βαδίζω το «Δρόμο». Υπάρχουν άλλοι που τα έχουν περισσότερο ανάγκη.»
Μετά την άρνηση του ο δάσκαλος του έδειξε το κρεμασμένο σανδάλι και είπε: «Όσο γι’ αυτό είναι μία απόδειξη ότι ήμουν εδώ.»
Ο Σουνγκ Γιουν αποχαιρέτησε τον ξυπόλυτο δάσκαλο και επέστρεψε στην πρωτεύουσά του, όπου και εξιστορήθηκε το περιστατικό. «Πρόσφατα στο Λινγκ Τσουν, συνάντησα τον πατριάρχη Μποντιντάρμα. Είμαι πολύ χαρούμενος.»
Οι συμπολίτες του γέλασαν μαζί του. «Ο Μποντιντάρμα είναι ήδη νεκρός. Πως είναι δυνατόν να τον συνάντησες;»
Τρομαγμένος ο ανώτερος υπάλληλος έστειλε μία αποστολή στο βουνό Σονέρ και διέταξε να ανοιχτεί ο τάφος του μεγάλου δασκάλου. Ο ηγούμενος του ναού αγνόησε το γεγονός και αρνήθηκε να ανοίξουν τον τάφο, αλλά αφού άκουσε τα νέα έδωσε τη συγκατάθεση του για να λυθεί το μυστήριο. Μία ομάδα 10 ανδρών με άλογα τράβηξε το βράχο ο οποίος εμπόδιζε την είσοδο της σπηλιάς όπου υποτίθεται πως θα βρισκόταν το νεκρό σώμα του Μποντιντάρμα, όπως ήταν το έθιμο για τους δασκάλους εκείνη την εποχή. Αντί όμως να βρουν το νεκρό σώμα του δασκάλου, βρήκαν το άλλο ένα σανδάλι.
Τότε ο ηγούμενος αναφώνησε: «Ο δάσκαλος έχει φύγει. Η διδασκαλία συνεχίζεται. Το ένα σανδάλι αποδεικνύει ότι ήταν εδώ».
Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο Σουνγκ Γιουν γονάτισε και ξέσπασε σε κλάμματα. «Αυτά είναι τα λόγια του δασκάλου Μποντιντάρμα», είπε χαμηλόφωνα.
Στη συνέχεια κατάλαβαν ότι ο Μποντιντάρμα είχε περάσει σε κατάσταση Νιρβάνα και είχε γίνει Βούδας. Έτσι οι μοναχοί άλλαξαν το όνομα του ναού από Τινγκ Λινγκ Σι (Ting Ling Si) σε Κουνγκ Σιάν Σι (Kong Xian Si) «Ο ναός του κενού τάφου».
Η κληρονομιά του Μποντιντάρμα
Πολλές δεκαετίες μετά από το θάνατο του Μποντιντάρμα, όπως είναι καταγραμμένο από τον ανώτερο υπάλληλο Λί Τσίνγκ (Li Ching) της δυναστείας Τανγκ (Tang, 618-907) κατά τη διάρκεια της συντήρησης του μνημείου, ένα σιδερένιο κουτί βρέθηκε θαμμένο στο έδαφος της σπηλιάς, το οποίο δεν ήταν σφραγισμένο αλλά κολλημένο με ένα παράξενο είδος κόλλας. Μετά από μια μακροχρόνια και σκληρή προσπάθεια, οι ιερείς κατόρθωσαν να ανοίξουν το κουτί. Μέσα ήταν γεμάτο από κερί και κάτω από αυτό, δύο χειρόγραφα που γράφτηκαν από τον ίδιο τον Μποντιντάρμα.
Η ύπαρξή τους αγνοούνταν από πολλές γενεές και η ανακάλυψη αυτή έφερε μεγάλη δυσκολία στην ανάγνωσή τους, επειδή είχαν γραφτεί στη γλώσσα Τιέν Τσου (Tien Chu), μια γλώσσα της Ινδίας. Μια αποστολή από το ναό Σαολίν πήγε στο βουνό Εμέι (Emei), στην επαρχία Σίτσουαν (Sichuan), ψάχνοντας κάποιον που θα μπορούσε να μεταφράσει αυτά τα ιερά κείμενα. Φθάνοντας εκεί βρήκαν έναν ινδό μοναχό τον Πουολομί (Puo Lo Mi), ο αποκαλούμενος κόκκινος μαλλιαρός μοναχός.
Συμφώνησε πρόθυμα να μεταφράσει τα χειρόγραφα, αλλά αν και προσπάθησε απελπισμένα, κατάφερε να μεταφράσει μόνο ένα μικρό κομμάτι διότι είχε γραφτεί σε μια αρχαία διάλεκτο, η οποία χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Ινδία από βουδιστές.«Σεβαστοί δάσκαλοι αυτά που έχουν γραφτεί σε αυτά τα βιβλία σύμφωνα με τη σοφία του φωτισμένου, είναι σημαντικότατα και βαθιά σε νόημα, πιο βαθιά από τα νερά.», είπε στους μοναχούς Σαολίν. Οι μοναχοί τον προσκάλεσαν στο ναό Σαολίν για να εργαστεί εκεί με ευκολία και ανενόχλητος. Ο Πουολομί δέχτηκε αμέσως.
Τρία έτη μεγάλης προσπάθειας είχαν περάσει και ο Πουολομί όχι μόνο μετάφρασε τα βιβλία, αλλά ήταν βελτιωμένος στην ενέργεια και στη δύναμη, δεδομένου ότι μελετούσε σύμφωνα με τις οδηγίες που γράφτηκαν στα βιβλία από τον ίδιο τον Μποντιντάρμα. Ο Πουολομί έμεινε στο ναό Σαολίν μέχρι το τέλος της ζωής του και αναγνωρίστηκε ως ένας από τους «μεγάλους» δασκάλους Σαολίν.
Όταν ήταν έτοιμος να αφήσει αυτόν τον κόσμο, κάλεσε τους ιερείς και τους ανήγγειλε:
Ο αρχαίος δάσκαλος άφησε ως κληρονομιά σε όλους μας, το Γι Τζιν Τζινγκ (Yi Jin Jing), το διάσημο βιβλίο της αλλαγής των μυών και των τενόντων και το Σι Σουέι Τζινγκ (Χi Sui Jing), ένα θαυμάσιο χειρόγραφο για την εξυγίανση των συναισθημάτων.
Το βιβλίο Γιν Τζιν Τζινγκ (Πραγματεία αλλαγής μυών/τενόντων 易筋经) περιέχει ασκήσεις της αλλαγής των μυών και των τενόντων, ισχυρές ασκήσεις Τσι Κουνγκ (QiGong) καθώς και το Λουόχαν Σίμπα Σόου (Luohan Shiba Shou) «18 τεχνικές χεριών του μαθητή του Βούδα».
Το Λουόχαν Σίμπα Σόου ή αλλιώς Λούογιανγκ Σίμπα Σόου (Luoyang Shiba Shou), ή Λουόχαν Σίμπα Τσουάν (Luohan Shiba Quan), θεωρείται τα θεμέλια και η αυθεντικότερη τέχνη του ναού Σαολίν.
Από την άλλη μεριά το βιβλίο Σι Σουέι Τζινγκ (Πραγματεία καθαρισμού μυελού/εγκεφάλου 洗髓经) είναι πιο μπερδεμένο, παράξενο και περίπλοκο βιβλίο. Είναι άσκηση Τσι Κουνγκ που είναι ειδικευμένη να οδηγήσει το Τσι στον μυελό των οστών για να καθαρίσει, ή στον εγκέφαλο για να θρέψει το πνεύμα με στόχο την φώτιση.
Αυτή η γνώση δεν θα πρέπει να περάσει σε μη μοναχούς,αλλά μόνο σε εκείνους που ζουν κάτω από τους όρκους Ντάρμα.
Οι ιερείς συμφώνησαν ομόφωνα να είναι αυτός ο τρόπος. Μόνο οι ορκισμένοι ιερείς θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε αυτήν την γνώση και κανένας άλλος. Έτσι αυτές οι μέθοδοι κατάρτισης, πέρασαν κρυφά από πολύ λίγους αποστόλους σε κάθε γενεά των μοναχών Σαολίν.
Μετά τον θάνατο του Μποντιντάρμα οι απόστολοι ίδρυσαν το «τάγμα των 18 Λουόχαν». Κατά συνέπεια καθιέρωσαν 18 αφιερωμένους φύλακες των 18 πυγμών του Ταμό, Λουόχαν Σίμπα Τσουάν, που o καθένας ήξερε μια τεχνική. Σήμερα συνεχίζοντας αυτή τη διαταγή ονομάζονται 18 αρχιερείς του ναού Σαολίν. Για να θυμούνται οι ιερείς τον μεγάλο δάσκαλο γράψανε σε μια πέτρα, που υπάρχει μέχρι σήμερα και λέει:
…ήταν στους ουρανούς της δύσης για 28 προγόνους,ήρθε στο ανατολικό έδαφος να πιστοποιήσει τον τρόπο…
Οι ασκήσεις του Μποντιντάρμα άλλαξαν τον τρόπο που ασκούσαν το Κουνγκ Φου οι μοναχοί και αυτό ήταν μία βασική ανάπτυξη στην εξέλιξη των πολεμικών τεχνών των Σαολίν. Το 700 μ.Χ. οι μοναχοί Σαολίν απέκτησαν την φήμη ότι ήταν ανίκητοι.
Μετά τον Ταμό ακολούθησαν οι πατριάρχες του ναού,
- Χούι Κο 慧可 (Huì Kě) 486-593 μ.Χ.,
- Σενγκ Σαν 僧璨 (Sēng Càn) πέθανε το 606 μ.Χ. ,
- Ντάο Σινγκ 道信 (Dào Xìn) 597-651 μ.Χ. ,
- Χουνγκ Τζεν 弘忍 (Hóng Rěn) 601-675 μ.Χ. και
- Χούι Νενγκ 慧能 (Huì Néng) 637-713 μ.Χ.
Στην περίοδο της δυναστείας Τανγκ 唐朝 (Tang 618-907 μ.Χ.) ο ευλαβής Χούι Νενγκ,o πατριάρχης της 6ης γενεάς του βουδιστικού Τσαν, έδωσε επιπρόσθετη μεγαλοπρέπεια στην θεωρία του Τσαν και σήμερα θεωρείται ο τελευταίος αρχιερέας της άμεσης καταγωγής του Μποντιντάρμα.
Ο δάσκαλος Μποντιντάρμα δεν είναι μύθος
Για περισσότερα από 1500 έτη οι φήμες και οι μύθοι περιβάλλουν τον θρυλικό σεβάσμιο δάσκαλο Μπόντι Ντάρμα ή Τα Μο 达摩 (Da Mo). Οι επιστήμονες και οι αρχαιολόγοι με την πολύτιμη βοήθεια των βουδιστών μοναχών προσπάθησαν να βρουν στοιχεία, ότι ο μεγάλος αυτός δάσκαλος ήταν στην Κίνα και θάφτηκε σε αυτό το έδαφος. Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στο ναό Κουνγκ Σιάν 空相寺 (Kong Xian Si) τον Μάρτιο του 2004, ένα έγγραφο ανακαλύφθηκε που αποδεικνύει ότι σεβάσμιος δάσκαλος ήταν ζωντανό πρόσωπο και όχι ένας μύθος .
Το έγγραφο αυτό πρόσφατα μεταφράστηκε και αναφέρει ότι ο υπουργός Γκουό Τσι Γι (Guo Zi Yi) της δυναστείας Τανγκ 唐朝 (Tang 618 – 907) εισηγήθηκε στον αυτοκράτορα ένα επίσημο έγγραφο ζητώντας του τρία πράγματα.
Τα λόγια του υπουργού ήταν: “Αυτοκράτορά μου, ο σεβάσμιος δάσκαλος, γνωστός στην Κίνα ως Ταμό 达摩 (Da Mo), προήλθε από τη δύση στην Κίνα για να εισαγάγει το βουδισμό. Είναι ο πρώτος δάσκαλος του βουδισμού Τσαν 禅 (Chan). Δίδαξε τους ανθρώπους υπό την αιγίδα του αυτοκράτορα Γου Ντι 梁武帝 (Wu Di) της δυναστείας Λιάνγκ 梁朝 (Liang 502 – 557μ.Χ.). Απεβίωσε στο ναό Ντινγκ Λινγκ (Ding Lin Si) στην επαρχία Χο Ναν 河南 (He Nan) και θάφτηκε στο βουνό Σιούνγκ Αρ 熊尔山 (Xiong Er Shan), όπου υπάρχει μια παγόδα τώρα”.
Ο υπουργός συνέχισε: “Τα παπούτσια που φορούσε έγιναν πηγή και το ραβδί που κράταγε έγινε ένα δέντρο. Οι ήχοι των βουδιστικών κουδουνιών και των ασμάτων της βουδιστικής θεϊκής μουσικής ακούγονται πολύ συχνά από τους κοινούς ανθρώπους δεδομένου ότι πέθανε”.
Αν και έχουν περάσει 300 έτη από τότε που “έφυγε” ο μεγάλος δάσκαλος, οι λαϊκοί (μη κληρικοί) ακούνε ακόμα εκείνους τους ήχους, οι οποίοι είναι θαυμαστοί, μυστικοί και έχουν τη δύναμη να προστατεύουν και να σώζουν τους ανθρώπους. Εντούτοις, οι αυτοκράτορες και οι αυτοκρατορικές οικογένειες δεν φροντίζουν για αυτόν.
Πολύ συχνά επισκεπτόμουνα τον τάφο του και πενθούσα βαθιά στην καρδιά μου. Κατά τη διάρκεια της εποχής που συνέλαβε ο εχθρός την πόλη Λούο Γιάνγκ 洛阳 (Luo Yang), προσευχόμουν για τη βοήθειά του. Όταν πήραμε πίσω την πόλη, ήμουν πολύ πολυάσχολος για να επισκεφτώ το ναό μα είναι πάντα βαθιά μέσα στην καρδιά μου.
Ήλπιζα ότι ο Τα Μο θα βοηθούσε τον αυτοκράτορα για να κυβερνήσει τη χώρα του με ειρήνη και ευημερία. Τώρα η χώρα είναι ειρηνική και θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον σεβάσμιο δάσκαλο. Έτσι, ζητώ από τον αυτοκράτορα άδεια για να δώσω έναν τιμητικό τίτλο στον Τα Μο και ένα όνομα για το ναό και την παγόδα.”
Αυτά ήταν τα τρία αιτήματα που ζήτησε του αυτοκράτορα. Η ημερομηνία ήταν 25 Νοεμβρίου το 772 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας ονόμασε το σεβάσμιο Τα Μο, Τσούε Γιουάν (Jue Yuan), τον ναό τον ονόμασε Κουνγκ Σιάν 空相寺 (Kong Xiang Si) και την παγόδα Κουνγκ Κουάνγκ Τα (Kong Guang Ta).
Το γραφείο του κυβερνήτη έγραψε ένα επίσημο έγγραφο όπου ανέφερε αυτό το ιστορικό αίτημα. Αυτό είναι απόδειξη μεγάλης σπουδαιότητας ότι αυτός ο ναός ήταν ο ναός του σεβάσμιου Τα Μο και θάφτηκε εκεί. Μαζί με τις λέξεις του εγγονού του πρωθυπουργού, ένα έγγραφο είναι η πανηγυρική επιβεβαίωση σε αυτό που ειπώθηκε. Ο κυβερνήτης του νομού Γιανγκ επανοικοδόμησε το ναό και τοποθέτησε εκεί το ιστορικό, και τέτοιας σπουδαιότητας, έγγραφο.
Γκουό Τσι Υι (Guo Zi Yi) έγγραφο – Δυναστεία Τανγκ 唐朝 (Tang 618 – 907)
Το πρόσωπο του Μποντιντάρμα
Είχε πραγματικά γενειάδα ο δάσκαλος Μπόντι Ντάρμα ή στην Κινεζική Τα Μο 达摩 (Da Mo); Έδειχνε θυμωμένος; Πως πραγματικά έμοιαζε; Όλες αυτές οι ερωτήσεις είναι πολύ συχνές από πολλούς οπαδούς αλλά και σπουδαστές του Σαολίν. Επίσης πολλοί εκ των μαθητών του ναού Σάο Λιν κάνουν την ίδια ερώτηση στους δασκάλους τους.
Μετά από την ίδρυση του τόπου ενταφίασης του αξιοσέβαστου Τα Μο πολλά μυστήρια λύθηκαν. Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια σχετίζεται με το πρόσωπο του. Όλοι ξέρουμε ότι είχε μακριά γενειάδα, τρίχες στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και έδειχνε πολύ αγριωπός. Αλλά μια μεγάλη ανακάλυψη στην περιοχή του ναού Κουνγκ Σιάνγκ 空相寺 ( Kong X iang Si) αποδεικνύει το αντίθετο.
Ο ναός Κουνγκ Σιάνγκ βρίσκεται στην κομητεία Σαν 陕县 ( Shan Xian) και ανήκει στην πόλη Σαν Μεν Σιά 三门峡 ( San Men Xia). Εγκαθιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου της ανατολικής δυναστείας Χαν το 526 μ.Χ. για τη μνήμη του μεγάλου δασκάλου Τα Μο. Κατά τη περίοδο ανακαίνισης του ναού το 2002, οι μοναχοί βρήκαν μερικά υπέροχα κομψοτεχνήματα χαραγμένα σε πέτρα. Ένα από αυτά τα πέτρινα κομψοτεχνήματα είναι μεγάλης σημασίας λόγω του περιεχομένου του. Περιέχει την ιστορία του δασκάλου και ένα μεγάλο σχέδιο το οποίο τον απεικονίζει. Αυτό το πέτρινο μνημείο δημιουργήθηκε γύρω στο 1000 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της δυναστείας Σουνγκ 宋朝 ( Song 960 – 1279).
Αυτή η μνημειώδης πέτρα απεικονίζει τον αξιοσέβαστο Τα Μο χωρίς γένια και τρίχες. Έχει το διάσημο σανδάλι στο δεξί του χέρι και βαδίζει προς τη δύση. Αυτό το πέτρινο μνημείο λέγεται ( Damo zushi zhi lu xi gui tu) που σημαίνει “Ο δάσκαλος Τα Μο κρατώντας το ένα παπούτσι του στο χέρι βαδίζει προς τη δύση” και η αξία του είναι πραγματικά ανυπολόγιστη.
Οπότε, όλα τα άλλα σκίτσα του αξιοσέβαστου Τα Μο που τον δείχνουν με μακριά γενειάδα και τρίχες στο πίσω μέρος του κεφαλιού του είναι λάθος; Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι και οι δύο εκδοχές είναι σωστές γιατί συμφωνούν ότι στην περίπτωση του μακροχρόνιου διαλογισμού του στη σπηλιά πάνω από τον ναό Σάο Λιν θα του ήταν αδύνατον να κοιτάει την εμφάνισή του και τότε γένια και μαλλιά θα μεγάλωναν.
"Μάχιμοι μοναχοί Σαολίν" Γου Σανγκ 武僧 (Shaolin Wǔ Sēng)
Η καταγωγή
Σήμερα σε όλο τον κόσμο, ο πολιτισμός των Σαολίν διαδίδεται κατά βάση από τους Γου Σανγκ 武僧 (Wǔ Sēng) “Μάχιμοι μοναχοί”. Οι μοναχοί χρησιμοποιούν ως μέσο τις πολεμικές ικανότητές τους, για να διαδώσουν την παράδοση Σαολίν. Είναι μια τάξη μοναχών, την οποία συνήθως συναντούν οι επισκέπτες στο ναό αλλά και άνθρωποι από όλο τον κόσμο ως μαθητές στις σχολές τους.
Η παράδοση των μάχιμων μοναχών, δεν αποτελούσε πάντα μέρος της παράδοσης του ναού Σαολίν. Η αναβίωσή της έγινε προσφάτως αλλά η καταγωγή των μάχιμων μοναχών είναι στην πραγματικότητα πολύ παλιά.
Δυναστεία Τανγκ
Οι πρόγονοι των μάχιμων μοναχών ήταν οι Σανγκ Μπιν 僧兵 (Sēng Bīng) “Στρατιώτες μοναχοί”. Η καταγωγή τους εντοπίζεται στη δυναστεία Τανγκ 唐朝 (Tang 618 – 907 μ.Χ.) με τον δεύτερο αυτοκράτορα Λι Σι Μιν 李世民 (Li Shi Min 599 – 649).
Ο πρώτος αυτοκράτορας της δυναστείας Τανγκ, o Λι Γιουάν 李渊 (Li Yuan 566 – 635), ζήτησε την βοήθεια του ναού Σαολίν στην καταστολή της εξέγερσης στην οποία ηγούνταν ο Γανγκ Σι Τσουνγκ 王世充 (Wang Si Chong). Ο ηγούμενος του μοναστηριού Τσου Τσάο 志操 (Zhi Cao) και οι υπόλοιποι δώδεκα κονταροφόροι μοναχοί έσωσαν τον γιο του αυτοκράτορα τον Λι Σι Μιν και συνέλαβαν τον Γανγκ Σι Τσουνγκ, τρέποντας σε φυγή τον στρατό του.
Μέσα στο μοναστήρι Σαολίν, υπάρχει μια λίθινη επιγραφή που έχει χαραχτεί από τον δεύτερο αυτοκράτορα της δυναστείας, Λι Σι Μιν. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στις υπηρεσίες των μοναχών, ο Λι Σι Μιν, δώρισε γη στο ναό και χορήγησε επίσημη άδεια εκπαίδευσης ομάδας 500 στρατιωτών μοναχών, οι οποίοι θα προστάτευαν το ναό και θα υπηρετούσαν τη δυναστεία όταν θα παρίστατο ανάγκη. Οι μοναχοί αυτοί ονομάστηκαν Σανγκ Μπιν “Στρατιώτες μοναχοί”. Είχαν δοθεί από τον αυτοκράτορα εντάλματα, τα οποία δεν υποχρέωναν τους μάχιμους μοναχούς σε όλους τους μοναστικούς κανόνες που είχαν οι υπόλοιποι μοναχοί. Ήταν το ξεκίνημα μιας παράδοσης και μιας νέας τάξης μοναχών, μοναδικής κληρονομιάς του ναού Σάο Λιν.
Δυναστείες Σουνγκ, Γιουάν, Μινγκ και Τσινγκ
Οι πολεμικές τέχνες Σαολίν, άρχισαν να αναπτύσσονται περισσότερο κατά τη διάρκεια της δυναστείας Σουνγκ 宋朝 (Song 960 – 1279), με τη βοήθεια του αυτοκράτορα Τσάο Κουάνγκ Γιν 赵匡胤 (Zhao Kuang Yin) που είχε μαθητεύσει στο ναό Σαολίν και των στρατηγών του, οι οποίοι πρόσθεσαν τις γνώσεις τους στην ύλη του συστήματος Σάο Λιν.
Κατά τη διάρκεια της δυναστείας Γιουάν 元朝 (Yuan 1260 – 1368) ο πατριάρχης του βουδισμού Τσαν, Σουέ Τινγκ Φου Γιού 雪庭福裕 (Xue Ting Fu Υu 1203 – 1275), συνείσφερε κατά πολύ στο σύστημα των πολεμικών τεχνών Σάο Λιν. Τρείς φορές μέσα σε τρία χρόνια, προσκάλεσε σημαντικούς δάσκαλους από όλη την επαρχία Χο Ναν, να μοιραστούν τις γνώσεις τους με τους στρατιώτες μοναχούς στο ναό Σάο Λιν. Οι ιερείς κατέγραψαν τις μορφές και τις τεχνικές σε μία σειρά βιβλίων που φυλάχτηκαν στην βιβλιοθήκη του ναού.
Η δυναστεία Μινγκ 明朝 (Ming 1368 – 1644) ήταν η μεγαλύτερη περίοδος ανάπτυξης, στην οποία 500 στρατιώτες μοναχοί βοήθησαν τον αυτοκράτορα στην προστασία της Κίνας ενάντια στους Ιάπωνες πειρατές και πλέον των 1000 υπηρετούσαν στις δυνάμεις του ναού Σάο Λιν. Στη σύγχρονη εποχή στο ξεκίνημα της δημοκρατίας Κίνας, οι μοναχοί των πολεμικών τεχνών Σαολίν άρχισαν να ανασυγκροτούνται και πάλι ως ομάδα.
Στη διάρκεια της δυναστείας Τσινγκ 清朝 (Qing 1644 – 1911) η αυτοκρατορική αυλή, έκδιδε εντάλματα τα οποία απαγόρευαν την εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες σε όλη τη χώρα. Η ομάδα των στρατιωτών μοναχών άρχισε σταδιακά να μειώνεται και όσοι από αυτούς παρέμειναν έπρεπε να εξασκούνται κρυφά
Στην διάρκεια της Δημοκρατία Κίνας 中华民国 (1911 – 1949), ο ηγούμενος Σι Χανγκ Λιν 释恒林 (Shi Heng Lin 1865 – 1923) ηγήθηκε ενός μικρού στρατεύματος μοναχών. Αντιμετώπιζαν τις συμμορίες των ληστών στα τοπικά περίχωρα, αλλά δεν ήταν αρκετοί για να υπερασπιστούν την επίθεση και τον εμπρησμό του ναού από τον πολέμαρχο Σου Γιόου Σαν 石友三 (Shi You San) το 1928.
Το έτος 1979 αναβίωσε η παράδοση των μάχιμων μοναχών Σαολίν και ο ναός δημιούργησε μια ομάδα πολεμικών τεχνών, ώστε να γίνει η “ομάδα διάδοσης”. Παραστάσεις Σαολίν δημιουργήθηκαν για να αναδείξουν τον πολιτισμό των Σαολίν και να διαδώσουν το Τσαν. Το έτος 1989 τροποποιήθηκε η ονομασία σε “Σύνταγμα του μοναστηριού των μάχιμων μοναχών Σάο Λιν”.
Ένα πολύ γνωστό ρητό για το ναό Σαολίν λέει: Τσουάν Γι Σι Μινγκ, Σι Γι Γου Σιέν 拳以寺名,寺以武 (Quan Yi Si Ming, Si Yi Wu Xian), το οποίο σημαίνει: “Το Κουνγκ Φου πήρε το όνομά του από τον ναό και ο ναός πήρε την υπεροχή του από το Κουνγκ Φου”.
Οι 13 κονταροφόροι μοναχοί
Στο τέλος της δυναστείας Σούι 隋朝 (Sui 581 – 618) και στην αρχή της δυναστείας Τανγκ 唐朝 (Tang 618 – 907), ένας στρατηγός των Σούι ο Ουάνγκ Σι Τσουνγκ 王世充 (Wang Si Chong), κυρίευσε την επαρχία Χο Ναν 河南 (He Nan) και έγινε αυτοκράτορας δίνοντας την ηγεσία στις στρατιωτικές δυνάμεις. Ονόμασε την δυναστεία του Τσανγκ 郑 (Zheng) και διόρισε τον ανιψιό του Ουάνγκ Ζεν Τσα 王仁则 (Wang Ren Zhe) ανώτερο στρατηγό, ο οποίος χρησιμοποίησε τους στρατιώτες του για να μαζεύει φόρους και να λεηλατεί. Αργότερα έκτισε ένα φρούριο σε μια θέση έξω από το χωριό Μπάι Γκού 白骨 (Bai Gu) “Οχυρό κοιλάδας των κυπαρισσιών”, με το οποίο θέλησε να σταματήσει το στρατό του πρίγκιπα Λι Σι Μιν 李世民 (Li Shi Min 599 – 649).
Ο αυτοκράτορας Λι Γιουάν 李渊 (Li Yuan 566 – 635), ο πρώτος αυτοκράτορας της δυναστείας Τανγκ, έδωσε εντολή στον γιο του Λι Σι Μιν να συμμορφώσει τον Ουάνγκ Σι Τσουνγκ. Στην αρχική μάχη η οποία διήρκεσε πολλές μέρες, ο στρατός των Τανγκ έχασε και ο Λι Σι Μιν αιχμαλωτίστηκε. Το ηθικό όλων είχε πέσει και η έκβαση του πολέμου θα ήταν εντελώς διαφορετική, εάν ένας αξιωματικός των Τανγκ πρώην σπουδαστής του Σάο Λιν, δεν έστελνε μήνυμα στον ναό ικετεύοντας για βοήθεια.
Εκείνη την περίοδο υπήρχαν μόνο 13 μάχιμοι οπλισμένοι μοναχοί, τοποθετημένοι στο χωριό Μπάι Γκού. Έτσι στις 23 Μαΐου το 621 μ.Χ., οι μοναχοί με μόνο όπλο τα κοντάρια τους έστησαν ενέδρα στο στρατό του Τσανγκ και αιχμαλώτισαν τον Ουάνγκ Ζεν Τσα, σώζοντας έτσι τον Λι Σι Μιν τον οποίον φυγάδευσαν μέσα από τα ιερά χώματα του Τα Λιν 塔林 (Τa Lin), του χώρου που υπήρχαν τα μνήματα των δασκάλων.
Μαθαίνοντας το γεγονός ο Ουάνγκ Σι Τσουνγκ έκανε επίθεση στο ναό Σάο Λιν θέλοντας να τιμωρήσει τους μοναχούς για την πράξη τους και την ανυπακοή τους. Ο ηγούμενος του ναού θανατώθηκε και μέρος του μοναστηριού καταστράφηκε. Ο Λι Σι Μιν με τον στρατό του στις 4 Ιουνίου του 621 μ.Χ., καταλαβαίνοντας τις προθέσεις του Ουάνγκ Σι Τσουνγκ, έκανε αμέσως επίθεση στο ανοχύρωτο αρχηγείο του και κέρδισε τον πόλεμο.
Οι μοναχοί κατάφεραν να σώσουν το μοναστήρι, τρέποντας όλον τον στρατό σε φυγή και αιχμαλωτίζοντας τον υποτιθέμενο αυτοκράτορα Ουάνγκ Σι Τσουνγκ.
Δείτε σχετική αναπαράσταση από ιστορικό ντοκιμαντέρ για τον ναό Σαολίν.
Ο ναός Σάο Λιν πριν την καταστροφή του 1928
Το χειμώνα του έτους 1991, ο μοναχός Σι Γιούνγκ Σιν 释永信 (Shi Yong Xin) μαζί με μια ομάδα μάχιμων μοναχών, ταξίδεψε στο Κιότο της Ιαπωνίας για το βουδισμό Τσαν ή Ζεν. Εκεί ανακάλυψε μια σειρά 48 φωτογραφιών του ναού Σάο Λιν από το έτος 1920, οχτώ χρόνια πριν την καταστροφή του μοναστηριού το ΄28. Εκείνες οι φωτογραφίες, που οι επιζήσαντες μοναχοί επιβεβαίωναν την ύπαρξή τους, αποτέλεσαν τη βάση για την ανακατασκευή πολλών κτιρίων του ναού Σάο Λιν σύμφωνα με το παλαιό ύφος κατασκευής.
Κάντε κλικ σε κάθε εικόνα για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την κάθε φωτογραφία.
Η καταστροφή του ναού Σαολίν το 1928
Μέσα στο χρόνο ο ναός Σάο Λιν καταστράφηκε και ξανακτίστηκε πολλές φορές. Πολεμήθηκε αρκετά, πότε από αντιπαράθεση με τον Ταοϊσμό και Κονφουκισμό και πότε από τον ίδιο τον Βουδισμό, γιατί το βουδιστικό Τσαν θεωρούνταν αιρετικό.
Το έτος 1928 κατά την διάρκεια της Δημοκρατίας Κίνας 中华民国 (1911 – 1949), ο στρατός της προσπαθούσε να επιτύχει την επανένωση της χώρας υπό την ηγεσία του Τζιάνγκ Τζιέ Σι 蒋介石 (Jiang Jie Shi 1887 – 1975) ή αλλιώς γνωστός με το όνομα Τσιάνγκ Κάι Σεκ 蒋中正 (Chiang Kai Shek). Συγκέντρωσε μια τεράστια στρατιωτική δύναμη και εκστράτευσε προς το βορρά (1926 – 1928). Σκοπός της εκστρατείας του ήταν να απαλλάξει την περιοχή από τους πολέμαρχους οριστικά.
Τον 17ο χρόνο της κινέζικης δημοκρατίας του 1928, ο Σι Γιόου Σαν 石友三 (Shi You San 1891 – 1940), ένας χαμηλόβαθμος αξιωματούχος του Φανγκ Γιου Σιάνγκ 冯玉祥 (Feng Yu Xiang 1882 – 1948), διορίσθηκε για να εκδιώξει τον πολέμαρχο της επαρχίας Χο Ναν, τον Φαν Τσουνγκ Σιού 樊钟秀 (Fan Zhong Xiu 1888 – 1930).
Όταν ο Σι Γιόου Σαν κατατρόπωσε το στρατό του πολέμαρχου Φαν Τσουνγκ Σιού, αυτός υποχώρησε προς το ναό Σάο Λιν. Οι στρατιώτες, χρησιμοποίησαν τα όπλα τους στην προσπάθειά τους να τον δολοφονήσουν.
Ο Φαν Τσουνγκ Σιού εγκατέλειψε το μοναστήρι μαζί με πολλούς από τους μοναχούς. Γεμάτος αναστάτωση και θυμό ο Σι Γιόου Σαν, έκαψε όλο το ναό. Δεν σώθηκαν πολλά από τον ναό και πάνω από 110 μοναχοί σκοτώθηκαν στη φωτιά. Για περισσότερο από 40 μέρες όλα τα κεντρικά κτίρια και αίθουσες του μοναστηριού καίγονταν, αυξάνοντας την συνολική καταστροφή του ναού, όπως επίσης και την καταστροφή αμέτρητων ιερών αντικειμένων.
Περισσότερα από 200 κτίρια κάηκαν, συμπεριλαμβανομένης της αίθουσας του ουράνιου βασιλιά, της αίθουσας των μεγάλων ηρώων, της αίθουσας του πύργου των τυμπάνων και της αίθουσας βιβλιοθήκης του ναού με όλα τα ιερά κείμενα και χειρόγραφα, τα οποία είχαν συλλεχθεί από την αρχή της λειτουργίας του ναού. Επίσης καταστράφηκαν και πολλοί άλλοι ναοί που ήταν ενταγμένοι στο Σάο Λιν.
Στα γεγονότα αυτής της περιόδου είναι βασισμένη η ταινία Shaolin Temple 2011.
Προπάτορες του αυθεντικού Σαολίν και η αναβίωση του ναού
Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι αυτό που ονομάζεται Σαολίν σήμερα έχει χαθεί σαν παράδοση μαζί με την πρόσφατη καταστροφή του ναού το 1928. Ωστόσο, μετά το 1928 δημιουργήθηκε ένα προφητικό ρητό για το ναό το οποίο λέει: “Για κάθε καταστροφή του ναού Σαολίν υπάρχει μία χρυσή περίοδος αναγέννησης που ακολουθεί”. Πράγματι, το 1963 ο ναός Σαολίν ανακηρύχθηκε επίσημα από την επαρχία Χενάν ως ιστορικό μνημείο και η συνεχής λεηλασία των τελευταίων ιερών κειμηλίων σταμάτησε. Όμως τι πραγματικά έγινε με την ίδια την τέχνη του Κουνγκ Φου για την οποία ήταν τόσο διάσημοι οι μοναχοί Σαολίν;
Αν ερευνήσουμε προσεκτικά θα διαπιστώσουμε ότι κάποιες ιστορικές προσωπικότητες αποδεικνύουν ότι όχι μόνο δεν χάθηκε αυτή η γνώση αλλά επαληθεύεται και διασταυρώνεται από δασκάλους που άφησαν με την σειρά τους μαθητές που δίδαξαν όλους όσους φέρουν σήμερα την σφραγίδα του παραδοσιακού Σαολίν.
Αξίζει να δούμε μερικές από αυτές τις προσωπικότητες.
Σι Χανγκ Λιν 释恒林 (Shì Héng Lín 1865 – 1923): Ο μάχιμος μοναχός Σι Χανγκ Λιν ήταν ένας από τους προστάτες και ήρωες του ναού Σαολίν πριν από την καταστροφή του μοναστηριού το 1928. Έχει λάβει μέρος σε πάνω από 10 στρατευμένες μάχες στην Κίνα. Εκτός την στρατιωτική του εκπαίδευση, υπήρξε μεγάλος μάχιμος μοναχός και δάσκαλος των διάφορων μορφών πυγμαχίας του ναού Σαολίν.
(Φωτογραφία: Ο Σι Χανγκ Λιν οδηγεί φρουρά μάχιμων στρατευμένων Σαολίν κατά τη διάρκεια της ταραχώδους περιόδου)
Σι Τζεν Σι 释贞绪 (Shì Zhēn Xù, 1893-1955): Το 1899 εκάρη μοναχός στο ναό Λονγκ Σιν Σι 隆興寺 (Lóng Xīng Sì). Το 1920 εισήλθε στο ναό Σαολίν και έγινε μαθητής του Σι Χανγκ Λιν. Σπούδασε την τέχνη του Σαολίν με τον σκληροτράχηλο Σι Χανγκ Λιν και άλλους αξιόλογους μοναχούς, εμβάθυνοντας έτσι στις μεθόδους όπως Γροθιά Μικρός Χείμαρρος 小洪拳, Γροθιά ανάμεσα στα χέρια 通臂拳, Γροθιά Κανόνι 少林炮拳, διάφορα όπλα Σαολίν καθώς και εξειδικευμένες δεξιότητες Σαολίν. Ανάμεσα στους αξιοσημείωτους μαθητές του συμπεριλαμβάνονται ο Σι Ντε Γκεν 释德根 και ο Σι Σου Σι 释素喜.
Σι Ντε Γκεν 释德根 (Shì Dé Gēn, 1914-1968): Γεννήθηκε στο χωριό Γκoνγκ Γι 巩义 (Gǒng Yì) του Γκονγκ Σιάν 巩县 (Gǒng Xiàn), στην επαρχία Χενάν. Είχε σταλεί από τους γονείς του στο ναό Σαολίν μόλις 3 ετών πολύ αδύναμος και άρρωστος. Στο ναό οι μοναχοί τον φρόντισαν πολύ καλά μέχρι που δυνάμωσε και γυρω στα 6, άρχισε να διδάσκεται Σαολίν Κουνγκ Φου. Μαθήτευσε υπό των μοναχών Τζεν Τζου 贞绪 (Zhēn Xù, 1893-1955) και Γου Σαν Λιν 吴山林 (Wú Shān Lín, 1875-1970). Ήταν ένας μοναχός κλειδί του μαχητικού Σαολίν και κατά τη διάρκεια της σχετικά σύντομης ζωής του έγινε γνωστός για τις δεξιότητες του στις πολεμικές τέχνες. Δίδαξε πολλούς μοναχούς και είχε πολλούς μαθητές επίσης. Η συντριπτική πλειοψηφία όσων αναγνωρίζονται σήμερα ως εγγυημένοι αντιπρόσωποι του παραδοσιακού Σαολίν Κουνγκ Φου σήμερα προέρχονται από την γνώση του Σι Ντε Γκεν, αυτό περιλαμβάνει το Σαολίν Λόχαν Τσουάν που ήταν κεντρικής σημασίας για τη διδασκαλία του ναού Σαολίν. (Στη φωτογραφία, ο Σι Ντε Γκεν σε εξάσκηση το 1950).
Ένας μοναχός του μοναστηριού Σαολίν ο Σι Γιούνγκ Σιάνγκ 释永祥 (Shì Yǒng Xiáng 1913 – 1987), ζούσε στο ναό πριν από το ολοκαύτωμα του 1928. Εξασκούσε τις πολεμικές τέχνες Σαολίν και μελετούσε τα αρχαία κείμενα του ναού. Ο μοναχός Γιούνγκ Σιάνγκ περνούσε κάποιο από τον χρόνο του αντιγράφοντας αρχαία έγγραφα. Μέχρι τη στιγμή όπου ο ναός κάηκε, ο Γιούνγκ Σιάνγκ είχε ήδη αντιγράψει πολλά από αυτά τα αρχαία έγγραφα. Τα είχε κρύψει στον κοιτώνα του μέσα στο ναό. Όταν έγινε η επίθεση to 1928, ο Σι Γιούνγκ Σιάνγκ ήδη είχε πάρει τα αντίγραφα των κειμένων που είχε φτιάξει και είχε φύγει. Μερικά από τα κείμενα δόθηκαν αργότερα στους αδελφούς μοναχούς, Σι Σου Σι 释素喜 και Σι Σου Γιουίν 释素云, οι οποίοι επίσης διέφυγαν και κρύφτηκαν. Με αυτό τον τρόπο μερικά κλασικά βιβλία για το Κουνγκ Φου και αρχαία κείμενα για την ιατρική-φαρμακευτική Σαολίν, είχαν ουσιωδώς επιβιώσει λόγω των προσπαθειών του μοναχού Γιούνγκ Σιάνγκ.
Το έργο του Γιούνγκ Σιάνγκ καθώς και άλλοι τέσσερις διασωθέντες μοναχοί που ζούσαν στο ναό, όταν η Λαϊκή Δημοκρατία ιδρύθηκε, επέστρεψαν το Σαολίν στο ναό όταν ο Βουδισμός επανήλθε στη νέα Κίνα. Ήταν o Σι Ντε Τσαν 释德禅, Σι Σου Σι 释素喜 και Σι Σινγκ Τζενγκ 释行正. Σι Σου Γιουίν 释素云 που εκπροσωπεί την παλαιά γενιά των μοναχών Σαολίν. Ήταν από αυτούς που ξανάχτισαν τον πολιτισμό του Σαολίν καθώς τον έκαναν δημοφιλή και πάλι στη Κίνα και στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτοί οι μοναχοί υπέφεραν πολύ εκείνα τα χρόνια. Μετά τα τραγικά γεγονότα του 1928 η ζωή των μοναχών έγινε άθλια, έχοντας πάντα στο μυαλό τους τι συνέβη στο ναό Σάολιν. Όταν μιλούσαν για την καταστροφή του ναού λέγανε: “Το κτίριο του ναού είναι κτισμένο μόνο από τούβλα και ξύλο. Ο πραγματικός ναός Σάολιν ζει μέσα μας, στη καρδιά και το νου μας και αυτός δεν μπορεί να καταστραφεί”. Αυτοί οι μοναχοί κράτησαν την φιλοσοφία και τις παραδόσεις του μοναστηριού ισχυρές και άθικτες. Αξίζει να σταθούμε επιγραμματικά σε μερικούς από αυτούς:
Σι Ντε Τσαν 释德禅 (Shi De Chan 1907 – 1993) : Οι μοναχοί που κατάφεραν να ξεφύγουν από την οργή του Σι Γιόου Σαν στο ολοκαύτωμα του 1928, έφυγαν μακριά. Λίγοι έμειναν για να προστατέψουν τον ναό. Ένας από τους μοναχούς που έμειναν ήταν ο μοναχός Σι Ντε Τσαν. O Σι Ντε Τσαν στην περίοδο της καταστροφής ήταν ήδη 12 χρόνια μέσα στο ναό. Όταν έγινε η επίθεση – 21 ετών τότε – κρύφτηκε στα βουνά σε μέρη που λίγοι ήξεραν και περίμενε υπομονετικά. Προσευχόταν κάθε μέρα να φύγει ο στρατός και βλέποντας τον ναό να καίγεται, έκλαιγε.
Σι Σινγκ Τζενγκ 释行正 (Shì Xíng Zhèng 1914 – 1987) 29ος ηγούμενος Σαολίν: Ο δάσκαλος Σινγκ Τζενγκ είναι μοναχός της 29ης γενεάς Σαολίν. Γεννήθηκε το 1914 στην περιοχή της Ντενγκ Φενγκ 登封 (Dēng Fēng), κοντά στο ναό Σαολίν. Οι γονείς του ήταν πολύ φτωχοί και μετά βίας μπορούσαν να τον ζήσουν, γι’ αυτό και ο πατέρας του αποφάσισε να τον πάει στο μοναστήρι Σαολίν σε πολύ μικρή ηλικία. Εκεί έγινε σπουδαστής του μοναχού Σι Ντε Μπάο 释德保 (Shì Dé Bǎo) ενός από τους μοναχούς – μαζί με τον δάσκαλο Σινγκ Τζενγκ – που επιβίωσαν της καταστροφής του 1928 και επέστρεψαν στο ναό Σαολίν. Στη δεκαετία του ’50 δίδαξε τον ιδρυτή του ιαπωνικού Σορίν Σι Κένπο 少林寺拳法 (shōrinji-kempō), Ντοσίν 宗道臣 (Sō Dōshin). Ο δάσκαλος Σι Σινγκ Τζενγκ έγινε ηγούμενος του ναού Σαολίν στις 13 Δεκέμβρη του 1986. Απεβίωσε σύντομα στις 27 Αυγούστου του 1987 και το σκήνωμα του (στάχτη), θάφτηκε στο Δάσος με τις Παγόδες, όμως το όνειρο της ζωής του να δει και πάλι δυνατό τον ναό Σαολίν έγινε πραγματικότητα. Όλοι οι μοναχοί και οι σπουδαστές του ναού θα τον θυμούνται, ως έναν από τους μεγάλους Σαολίν δασκάλους.
Σι Σου Σι 释素喜 (Shì Sù Xǐ, 1924-2006): Ο δάσκαλος Σι Σου Σι 耿金柱 (Gěn Jīn Zhù) γεννήθηκε το 1926 σε ένα χωριό κοντά στην Ντενγκ Φενγκ. Έγινε μοναχός στο ναό Σαολίν το 1934 και έγινε μαθητής του Σι Σινγκ Τσενγκ και μελέτησε, ιατρική και πολεμικές τέχνες. Παρέμεινε στο ναό κατά τη διάρκεια των δύσκολων ταραγμένων περιόδων και έγινε ένα πνευματικό σύμβολο του πνεύματος των Σαολίν και τους τρεις θησαυρούς του (Τσαν, ιατρική και πολεμικές τέχνες).
Κατά τα χρόνια της “Πολιτιστικής επανάστασης” 文化大革命 (1967 – 1977), η “κόκκινη φρουρά” βεβηλώνει το ναό και παρενοχλεί συστηματικά τους λίγους εναπομείναντες μοναχούς. Η κινέζικη κυβέρνηση θέλοντας να ελέγχει τους μοναχούς και το βουδισμό Τσαν, τοποθέτησε δικούς της ανθρώπους μέσα στο ναό να διοικούν αστυνομικά τμήματα. Έτσι οι μοναχοί έπρεπε να προσέχουν τι λένε…
Το 1979 αποφασίστηκε το εκ νέου άνοιγμα του ναού και το 1983, ανακηρύχθηκε από την κινεζική σύνοδο, ως ένα από τα τελευταία απομεινάρια του εθνικού πλούτου. Η πλήρης ανοικοδόμηση του αρχαίου μοναστηριού άρχισε, με μόνο 7 ιερείς και 11 μοναχούς.
Στην συνέχεια ως συνεχιστής απόγονος – μαθητής του Σι Σου Σι και Σι Σου Γιουίν, ο θρυλικός Σι Ντε Γιάνγκ 释德杨, αναστήλωσε το πνεύμα του παραδοσιακού Σαολίν με το τεράστιο έργο της συλλογής και καταγραφής ενός μεγάλου μέρους φορμών άοπλων και ένοπλων οπού μαζί και αξιόλογους μελετητές όπως ο Σι Ντε Τσιάν 释德虔 ερεύνησε και δημοσιοποίησε μέσω βιβλίων και DVD κάνοντάς το ιδιαίτερα δημοφιλή.
Σήμερα ο ηγούμενος του ναού Σι Γιούνγκ Σιν 少林方丈 μαθητής του Σι Σινγκ Τζενγκ, έχει αξιοποιήσει στο έπακρο το κληροδότημα από τους τέσσερις διαπρεπείς μοναχούς και επιτελεί ένα διαπολιτιστικό έργο παγκοσμίου δράσης διευρύνοντας το Σαολίν πέρα από το Κουνγκ Φου ως η γενέτηρά της φιλοσοφίας “Τσαν” (ή Ζεν) που η λαμπρότητά του θυμίζει ένδοξες στιγμές του παρελθόντος που ο ναός είχε τεράστια φήμη και μεγάλη πνευματική επιρροή σε όλη την Κίνα.
Στις μέρες μας, υπάρχει μια πληθώρα Σαολίν δασκάλων σε όλο τον κόσμο, ενώ ο ναός Σαολίν έχει αποκτήσει δημοτικότητα και ακολουθεί το μεγαλοπρεπές ιστορικό παρελθόν του για άλλη μια φορά. Ωστόσο στην επαρχία Χενάν κάποιοι παραδοσιακοί “λαϊκοί” – που δεν χρίστηκαν μοναχοί αλλά διδάχτηκαν από αυθεντικούς δασκάλους Σαολίν και έχουν συμβάλλει στο να υπάρχει αυτός ο θησαυρός στις μέρες μας είναι:
Σι Σου Γι 释素以: Ο κατά κόσμον ο λαϊκός μαθητής Λιάνγκ Γι Τσουάν 梁以全 (Liáng Yǐ Quán) γεννήθηκε το 1931 στην Ντενγκ Φενγκ, και σπούδασε Σαολίν πολεμικές τέχνες από την ηλικία των 6 ετών με τον πατέρα του. Αργότερα, ο ίδιος προχώρησε επίσης τις σπουδές του υπό την καθοδήγηση του 29ου γενιάς Shaolin μοναχός Shi Zhen Χούο. Η ειδικότητα του Λιάνγκ Γι είναι Μακριά γροθιά Τάι Ζου 太祖长拳 οριστεί για τα οποία είναι γνωστός.
Λίου Πάο Σαν 刘宝山 (Liú Bǎo Shān): Ο δάσκαλος Λιού Πάο Σαν γεννήθηκε το 1930 στην Ντενγκ Φενγκ. Σπούδασε Σαολίν πολεμικές τέχνες κάτω από την κηδεμονία του πατέρα του. Κατόπιν αιτήματος του ναού Σαολίν, άνοιξε Ταγκού Γου Σου Σουέ Σιάο 塔沟武术学校 (Tǎ gōu wǔshù xuéxiào) το 1978, όπου σήμερα διδάσκει μαζί με τους τρεις γιους του. Γνωστό ως το υπ ‘αριθμόν ένα σχολείο “κάτω από τον ουρανό”, υπάρχουν πάνω από 65.000 φοιτητές που είναι σήμερα εγγεγραμμένοι στο σχολείο Ταγκού και ο δάσκαλος Λιού Πάο Σαν με αυτόν τον τρόπο έχει συμβάλει αναμφισβήτητα στη διατήρηση και ανάπτυξη των παραδοσιακών πολεμικών τεχνών του ναού Σαολίν.
Ούανγκ Τζόνγκ Ρεν 王宗仁 (Wáng Zōng Rén): Γεννημένος το 1956, ξεκίνησε κινεζικές πολεμικές τέχνες στα έξη του με τον θείο του, έναν κορυφαίο δάσκαλο πολεμικών τεχνών, Σαολίν καιρό και έχει ειδικευτεί στη Προστασία της Καρδιάς 长护心意门 στη Γροθιά των 7 αστέρων 七星拳, και πολλές άλλες άοπλες και ένοπλες φόρμες Σαολίν. Είναι δάσκαλος πολλών καταξιωμένων δασκάλων των ημερών μας όπως ο σεβαστός δάσκαλός μας Σι Χανγκ Τζουίν. Έχει λάβει σε διαγωνισμό παραδοσιακών φορμών της επαρχίας Χενάν την ανώτατη διάκριση και είναι πρόεδρος του κολεγίου 嵩山少林寺文武 (Sōngshān Shàolínsì Wénwǔ Xuéyuàn).
Ο γυναικείος ναός Σάο Λιν
Για πολλούς αιώνες ένα από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά μνημεία της Κίνας, του βουδισμού Τσαν και του πολεμικού Κουνγκ Φου των Σάο Λιν για γυναίκες, είχε σχεδόν ξεχαστεί και υποπέσει σε παρακμή και φθορά. Τώρα, το μοναστήρι για γυναίκες Γιούνγκ Τάι, ανακατασκευάστηκε με την ευγενική χορηγία ενός ιδιώτη δωρητή και αυτοπαρουσιάζεται ξανά ως κέντρο για το Σάο Λιν Κουνγκ Φου των γυναικών.
Η θρησκευτική ιστορία κατονομάζει τρεις πριγκίπισσες, που εκτιμάται ότι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ίδρυση του ναού Γιουνγκ Τάι. Η πριγκίπισσα Τζουαν Γιουίν 转运公主 (Zhuan Yun) θεωρείται η πρώτη μοναχή της Κίνας. Έκτισε μια ταπεινή καλύβα στους πρόποδες των βουνού Σουνγκ, ώστε να ζήσει με συμμόρφωση προς τους όρους του Βούδα.
Όταν ο δάσκαλος Τα Μο πήγε το 527 μ.Χ. στο Σάο Λιν και ξανάγραψε τους κανόνες του Βουδισμού σε μια σπηλιά, τον ακολούθησαν 4 μαθητές. Ένας από αυτούς ήταν μια γυναίκα, η πριγκίπισσα Μινγκ Λιάν 明练公主 (Ming Lian) η ευρύτερα γνωστή ως μοναχή Τσι Τζουνγκ 法名总持 (Chi Zhung).
Ήταν 13 ετών, κόρη του αυτοκράτορα Γου 梁武帝 (Wu Di) της δυναστείας Λιάνγκ 梁朝 (Liang 502 – 557μ.Χ.). Πήγε στο Σάο Λιν ώστε να μάθει από τον μεγάλο δάσκαλο. Ο Τα Μο την δίδαξε ότι ήξερε σχετικά με το Βουδισμό, συμπεριλαμβάνοντας και τη φιλοσοφία αλλά και τη στάση ζωής. Ο σκοπός ήταν να ζήσει εναρμονισμένη με τη φύση, να ελέγχει πνεύμα και σώμα και να είναι ανεκτική με όλα τα πλάσματα.
Η Μινγκ Λιάν θεωρείται η πρώτη τεχνίτρια του πολεμικού Κουνγκ Φου των Σάο Λιν και μετέτρεψε την αρχική καλύβα σε ένα ταπεινό μοναστήρι.
Η τρίτη πριγκίπισσα λεγόταν Γιουνγκ Τάι 永泰 (Yong Tai). Ήταν κόρη του αυτοκράτορα Σουανγού 宣武帝 (Xuan Wu Di) της βόρειας δυναστείας Γουέι 北魏 (Wei 386 – 534) και γνώριζε το όρος Σουνγκ από εκδρομές που συμμετείχε με την οικογένειά της, από την κοντινή αυτοκρατορική πόλη Λούογιανγκ.
Με αυτό τον τρόπο έμαθε για τον βουδισμό Τσαν και τις πολεμικές τέχνες των μοναχών Σάο Λιν. Κουρασμένη από τις ίντριγκες της αυλής και τους καυγάδες στην οικογένειά της, αποφάσισε να ακολουθήσει το βουδισμό Τσαν. Ο μεγαλύτερος αδερφός της Σιάο Μινγκ 孝明帝 (Xiao Ming Di), ο επόμενος αυτοκράτορας, μετέτρεψε το μικρό μοναστήρι Μινγκ Λιάν σε ένα μεγαλοπρεπή ναό και προμήθευσε στην αδερφή του και τους ακόλουθούς της ότι χρειαζόντουσαν.
Στο Γιουνγκ Τάι ο αυτοκρατορικός γυναικείος μοναχισμός έφθασε στο πρώτο του αποκορύφωμα. Περισσότερες από 1.000 γυναίκες ζούσαν συμμορφωμένες σύμφωνα με τους κανόνες του Τα Μο και εξασκούσανε το πολεμικό Κουνγκ Φου των Σαολίν.
Ήταν ισάξιες με τους άνδρες μοναχούς του μοναστηριού Σάο Λιν και στη άοπλη πυγμαχία και στις ένοπλες πολεμικές τέχνες Σαολίν.
Η Γιουνγκ Τάι ήταν επίσης πολύ φιλάνθρωπος. Έδινε φαγητό και είδη πολυτελείας από την αυτοκρατορική αυλή, στους ανθρώπους οι οποίοι κατοικούσαν στην περιφέρεια του μοναστηριού. Δίδασκε γραφή και ανάγνωση στους αγρότες καθώς και πολεμικές τέχνες Σάο Λιν, ώστε να υπερασπίζουν τους εαυτούς τους από τους περιπλανώμενους ληστές. Έτσι η πριγκίπισσα Γιουνγκ Τάι σύντομα απολάμβανε μεγάλη φήμη μεταξύ των ανθρώπων που την τιμούσαν ως αγία. Τελικά το μοναστήρι πήρε το όνομά της και μέχρι σήμερα λέγεται μοναστήρι Γιουνγκ Τάι.
Ακριβώς όπως το μοναστήρι Σάο Λιν θεωρείται η πηγή του βουδισμού Τσαν για τους άντρες, έτσι και το μοναστήρι Γιουνγκ Τάι είναι η πηγή του βουδισμού Τσαν για τις γυναίκες.
Η κοινωνία αρχικά δεν εκτιμούσε τις μοναχές του μοναστηριού Γιουνγκ Τάι όπως τους μοναχούς Σάο Λιν. Οι μοναχές συχνά λεγόντουσαν «μοναχοί δευτέρας κατηγορίας», αλλά πολέμησαν για ίσα δικαιώματα. Σε μια περίοδο η οποία κράτησε ένα αιώνα κατάφεραν εντέλει να αποκτήσουν ισότητα με τους μοναχούς του μοναστηριού Σάο Λιν, οπότε και τους επετράπη να χρησιμοποιήσουν τις ίδιες ονομασίες γενεών, αλλά και τις διακρίσεις τις οποίες ο Ταμό άφησε στους μαθητές του. Επίσης τους επετράπη να θάψουν την πρωτεργάτριά τους στο δάσος της παγόδας, δίπλα στο μοναστήρι Σαολίν.
Στην ροή της ιστορίας του μοναστηριού που είναι πάνω από 1500 έτη, το Γιούνγκ Τάι καταστρεφόταν επανειλημμένα ή καιγόταν ολοσχερώς. Ωστόσο πάντα μπορούσε να ξαναχτιστεί από τις μοναχές με ευγενικές δωρεές από πιστούς. Πρόσφατα χτίστηκε από μια Κινέζα επιχειρηματία, την κυρία Τσου Γιου Ζουνγκ (Qu Yu Rong), δίνοντας παράδειγμα για την απελευθέρωση των γυναικών στην Κίνα. Έχει ξοδέψει πάνω από 1,5 εκατομμύριο ευρώ για την ανακατασκευή του μοναστηριού και της σχετικής σχολής. Το θεωρεί ως έργο ζωής.
Έτσι το μοναστήρι Γιούνγκ Τάι είναι σήμερα το πνευματικό κέντρο του βουδισμού Τσαν και το οχυρό του πολεμικού Κουνγκ Φου για τις γυναίκες.
Το μοναστήρι Γιουνγκ Τάι βρίσκεται στην επαρχία Χο Ναν, μεταξύ της επαρχιακής πόλης Ντενγκ Φενγκ και του μοναστηριού Σάο Λιν, στους πρόποδες του όρους Σουνγκ.
Το μοναστηριακό φτυάρι, Φανγκ Μπιέν Τσαν 方便鏟 (Fāng Biàn Chǎn)
Το μοναστηριακό φτυάρι αποτελεί ένα πασίγνωστο κλασσικό εργαλείο του ναού και θεωρείται ένα από τα ιερά όπλα των Σαολίν. Σύμφωνα με την παράδοση, ένας διάσημος πολεμιστής ο μοναχός Λου Τσι…
Το Ξύλινο Ψάρι Μου Γιού 木鱼 (Mu Yu)
Το “Ξύλινο Ψάρι” στην πραγματικότητα δεν είναι όπλο αλλά κρουστό όργανο που χρησιμοποιείται στις τελετές των μοναχών. Εκτός από την χρήση αυτήν όμως οι μάχιμοι μοναχοί Σαολίν έχουν δημιουργήσει διάφορα…
Το μαστίγιο 9 τμημάτων, Σαολίν Τζιού Τζιέ Μπιάν 九節鞭 (Jiǔ Jié Biān)
Ένα από τα “Μαλακά όπλα Σαολίν”, είναι το Τζιού Τζιέ Μπιάν 九節鞭 (Jiu Jie Bian) “Το μαστίγιο 9 τμημάτων”, γνωστό ως “Το όπλο του δράκου” αλλά και ως “Το όπλο των ταξιδιωτών”. Oνομαζόταν “Όπλο των ταξιδιωτών” γιατί…
Το ξίφος Σαολίν – Σαολίν Τζιέν 少林剑 (Shàolín Jiàn)
Το ξίφος θεωρείται ο βασιλιάς όλων των όπλων. Το ξίφος Σαολίν είναι ένα από τα σημαντικότερα “Κοντά όπλα” του μοναστηριού Σαολίν. Από τη περίοδο της βόρειας δυναστείας Γουέι (Wei 386 –…
Το πλατύ σπαθί των “εννέα δαχτυλιδιών”, Τζιού Χουάν Ντάο 九環刀
Το “μαχαίρι ανάμεσα στο μπράτσο” Τονγκ Μπι Ντάο 通臂刀 (Tōng Bì Dāo) εκτελείται με το πλατύ σπαθί των “εννέα δαχτυλιδιών”, Τζιού Χουάν Ντάο 九環刀 (Jiǔ Huán Dāo) το οποίο έχει…
Πλατύ σπαθί Σάολιν 少林刀 (Shàolín Dāo)
Το πλατύ σπαθί αποτελούσε και αποτελεί τη βάση όλων των αιχμηρών όπλων και ένα από τα πιο σημαντικά όπλα του ναού Σαολίν, καθώς επίσης και του κινέζικου στρατού. Η Σαολίν σπάθα είναι…
Οι 18 κατηγορίες των όπλων Σαολίν
Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία όπλων Σαολίν. Μετά από τους 13 μάχιμους μοναχούς Σαολίν που σώσανε τον πρίγκιπα Λι Σι Μιν 李世民 (Li Shi Min 599 – 649), το αυτοκρατορικό δικαστήριο έστελνε…
Το κοντάρι Σαολίν – Σαολίν Κουίν 少林棍 (Shàolín Gùn)
Ο ναός Σαολίν είναι διάσημος και από την τέχνη του κονταριού. Είναι το αγαπημένο όπλο των μοναχών και σπάνια φεύγουν χωρίς αυτό. Το βιβλίο “Το σύστημα του καθιστού αρχιερέα” αναφέρει:…
Wushu Day Tai Ji Quan
Chen Shi Tai Ji Quan group presentation during Wushu Day OAKA 14/5/2022 Στις 14 Μαϊου 2022 η Ελληνική Ομοσπονδία Wushu Kung Fu σε συνδιοργάνωση με την Πρεσβεία της Λ.Δ. της…
10 min Shaolin Kung Fu Stance Workout
We hope you enjoy this 10 minutes Shaolin Kung Fu Stance workout Training. It will definitely strengthen your legs and Kung Fu!
Taijiquan Techniques | Chen Style | White Snake Out its Tongue
Chen Taijiquan Technique Name 动作： Chén Shì Bái Shé Tǔ Xìn 陈式白蛇吐信 Chen Style White Snake Spits Out its Tongue https://www.youtube.com/watch?v=P0ql3wVGMy8
Το κοντάρι Γιν του χεριού 阴手棍 (Yīn shǒu gùn)
Το κοντάρι Γιν του χεριού 阴手棍 (Yīn shǒu gùn) Ο ναός Σάο Λιν είναι διάσημος και από την τέχνη του κονταριού. Είναι το αγαπημένο όπλο των μοναχών και σπάνια φεύγουν…
5 Shaolin Qi Gong Breath Exercises to Strengthen the Lungs
Shifu Yan Xin (34ης generation Shaolin Disciple) has made this video, where he has designed 5 Shaolin Qi Gong movements that will help us to work on our lungs and…
Ο Μποντιντάρμα (Bodhidharma) 菩提达摩
Ο Μποντιντάρμα (Bodhidharma) ήταν ο 28ος πατριάρχης του Ινδικού Βουδισμού και θεωρείται ο πατέρας του Κινεζικού Βουδισμού που στην Κίνα αποκαλείται Τσαν Τζούνγκ 禅宗 (Chán Zōng). Το όνομά του στα κινέζικα…
Η ίδρυση του ναού Σαολίν 少林寺 (Shao Lin Si)
“…Ένας μελαχρινός μοναχός έφτασε στο βουνό Σουνγκ 嵩山 (Sōng Shān). Τον αποκαλούν Μπα Τουό 跋陀 (Bá Tuó) και λένε ότι ήλθε από την Ινδία, με τα πόδια. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του, τον…